Dziady // Samhain // Halloween

Welcome all visitors!

Regulars of DwarfCrypt know very well that I am a lover (except plastic and tin drugs) mythology and beliefs of all kinds - with an emphasis on Nordic-Slavic climates. 
Do not limit myself, of course, only to the above and in the garden of my memory I grow flowers is also characteristic of other peoples beliefs, including those darker (heh heh ...).
 
Therefore, I invite you to an entry devoted to the magic date of 31 October.


Witam wszystkich serdecznie!

Stali bywalcy DwarfCrypt doskonale wiedzą, że jestem miłośnikiem ( poza plastikowo-cynowymi dragami) mitologii i wierzeń wszelakich - z naciskiem na klimaty nordycko-słowiańskie.
Nie ograniczam się oczywiście tylko do wyżej wymienionych i w ogrodzie mojej pamięci hoduję również kwiatki charakterystyczne dla innych ludów, wierzeń, także tych mroczniejszych (he he...).

Dlatego zapraszam do wpisu poświęconemu magicznej dacie 31 października.

Dziady (Дзяды, Forefathers' Eve) are pre-Christian ritual All Souls, whose essence was "communion living and the dead", and specifically to establish relations with the souls of ancestors (forefathers' Eve / Dziady), periodically returning to their former headquarters, in the days of your life.

The aim of the ritual was to gain the favor of the dead were thought to be caregivers in the field of fertility and harvest. The name "Dziady" was used in different dialects mainly in Belarus, Polesie, Russia and Ukraine), but by various other names (Pominki, Wires, Radecznica, All Souls' Day).

They functioned very similar ritual practice, common among the Slavs and Balts, and in many cultures of Europe and even outside Europe.

In the tradition of the Slavic holy requiem held from three to six times a year - depending on the region. In Poland, the most important rites celebrated:

•    Spring festival of the dead was celebrated around 2 V (depending on the phases of the moon);
•    Autumn '' forefathers' eve / Dziady '' was celebrated on the night of October 31 to November 1, also called Zaduszkowa night, All Souls 'Day, All Souls' Day autumn, feast of the dead, which was a preparation for the autumn holidays of the dead, celebrated around 2 XI (depending on the phases of the moon).

As part of the Forefathers' eve rites, coming to the world of the living souls had to serve up to secure their favor and at the same time help them achieve peace in the afterlife. The basic form of the ritual was feeding and watering souls (eg. Honey, porridge, eggs, Kuti and vodka) during special feasts prepared in homes or cemeteries (directly on the graves).A characteristic feature of these feasts was that consume them household members or dropping downpour parts of food and drinks on the table, the floor or the grave intended for the souls of the dead. In some areas of the forefathers had, however, also provide the opportunity to bathe (on this occasion prepared sauna) and heated.This last condition is met by igniting the fire, the function of which is sometimes translated differently. They were to illuminate the road wandering souls, so as not strayed and could spend the night among relatives.Remnant of this custom are contemporary lit candles on the graves. Fire - especially this ignites at the crossroads - but could have other meanings. The idea was to prevent the entrance to the world of demons (the souls of people who died a violent death, commit suicide, topielcom etc.), Which - as believed - manifested in this period of exceptional activity. In some regions, Polish, for example. Podhale, at someone's violent death every passing was obliged to throw a twig on the stack, which then burned every year.

A special role in the zaduszne rites played by beggars, which in many areas was also called forefathers. This coincidence of names was not accidental, because the imagination of folk wandering beggars-grandfathers were seen as forms of mediation and liaison with the "other world". Therefore, attention to them asking for prayers for the souls of dead ancestors, instead offering food (sometimes special ritual breads prepared for the occasion) or cash donations. Practiced as part of rites zadusznych transfer of food to beggars is sometimes interpreted as a form of feeding the souls of ancestors, which confirms the fact that in some areas they were given very favorite foods of the deceased.

During this feast they apply a number of prohibitions on performing various works and activities that could disturb the peace of souls residing in the ground or even threaten them. Banned min. loud behavior at the table and suddenly standing up (which could scare souls), clear the table after supper (to souls could feed), pour the water after washing dishes through a window (not to fail staying there souls) smoking in the oven (this way - as it was believed - sometimes comes in contact with the souls of the house) or sewing, weaving or spinning (not to sew or tie soul who could not return to the underworld.

Christianity on the one hand fighting with pagan rites, gradually banning the practice, on the other hand tried to adapt some of them, with a view to their Christianization. In the case of Forefathers both the Catholic Church and the Orthodox attempted to marginalize and then eliminate pagan festivals, introducing their place holidays and Christian practice.
 
Until today in some regions of the eastern Polish, Belarus, Ukraine and parts of Russia cultivated the elevation of the graves of the dead symbolic food in double. 
"Dziady" cultivates the majority Slavic modern neo-pagan movements, usually under the name of the Holy Ancestors.

Dziady ( Дзяды) są przedchrześcijańskim obrzędem zadusznym, którego istotą było "obcowanie żywych z umarłymi", a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków (dziadów), okresowo powracającymi do swych dawnych siedzib, za czasów swojego życia.

Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju. Nazwa "Dziady" używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy (niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. Podlasie, Obwód smoleński, Auksztota), jednak pod różnymi innymi nazwami (pominki, przewody, radecznica, zaduszki) funkcjonowały bardzo zbliżone praktyki obrzędowe, powszechne wśród Słowian i Bałtów, a także w wielu kulturach europejskich, a nawet pozaeuropejskich.

W tradycji słowiańskiej święta zaduszne przypadały od trzech do sześciu razy w roku – w zależności od danego regionu. W Polsce najważniejsze obrzędy obchodzono:

•     wiosną święto zmarłych obchodzono w okolicach 2 V (zależnie od faz księżyca);
•     jesienią ''Dziady'' obchodzono w noc z 31 X na 1 XI, zwaną też Nocą Zaduszkową, Zaduszki, Zaduszki jesienne, Święto zmarłych, co było przygotowaniem do jesiennego Święta zmarłych, obchodzonego w okolicach 2 XI (zależnie od faz księżyca).

W ramach obrzędów Dziadów przybywające na świat żywych dusze należało ugościć, aby zapewnić sobie ich przychylność i jednocześnie pomóc im w osiągnięciu spokoju w zaświatach. Podstawową formą obrzędową było karmienie i pojenie dusz (np. miodem, kaszą, jajkami, kutią i wódką) podczas specjalnych uczt przygotowywanych w domach lub na cmentarzach (bezpośrednio na grobach).
Charakterystycznym elementem tych uczt było to, iż spożywający je domownicy zrzucali lub ulewali części potraw i napojów na stół, podłogę lub grób z przeznaczeniem dla dusz zmarłych. W niektórych rejonach przodkom należało jednak zapewnić także możliwość wykąpania się (na tę okoliczność przygotowywano saunę) i ogrzania.
Ten ostatni warunek spełniano rozpalając ogniska, których funkcja tłumaczona jest niekiedy inaczej. Miały one oświetlać drogę wędrującym duszom, tak by nie zabłądziły i mogły spędzić tę noc wśród bliskich.
Pozostałością tego zwyczaju są współczesne znicze zapalane na grobach. Ogień – zwłaszcza ten rozpalany na rozstajnych drogach – mógł mieć jednak również inne znaczenie. Chodziło o to, by uniemożliwić wyjście na świat demonom (duszom ludzi zmarłych nagłą śmiercią, samobójcom, topielcom itp.), które – jak wierzono – przejawiały w tym okresie wyjątkowa aktywność. W pewnych regionach Polski, np. na Podhalu, w miejscu czyjejś gwałtownej śmierci każdy przechodzący miał obowiązek rzucić gałązkę na stos, który następnie co roku palono.

Szczególną rolę w obrzędach zadusznych odgrywali żebracy, których w wielu rejonach nazywano również dziadami. Ta zbieżność nazw nie była przypadkowa, ponieważ w wyobrażeniach ludowych wędrowni dziadowie-żebracy postrzegani byli jako postacie mediacyjne i łącznicy z "tamtym światem". Dlatego zwracano się do nich z prośbą o modlitwy za dusze zmarłych przodków, w zamian ofiarowując jedzenie (niekiedy specjalne pieczywo obrzędowe przygotowywane na tę okazję) lub datki pieniężne. Praktykowane w ramach obrzędów zadusznych przekazywanie jedzenia żebrakom interpretowane jest niekiedy jako forma karmienia dusz przodków, co potwierdza fakt, że w niektórych rejonach dawano im właśnie ulubione potrawy zmarłego.

Podczas tego święta obowiązywały liczne zakazy dotyczące wykonywania różnych prac i czynności, które mogłyby zakłócić spokój przebywających na ziemi dusz czy wręcz zagrozić im. Zakazywano min. głośnych zachowań przy stole i nagłego wstawania (co mogłoby wystraszyć dusze), sprzątania ze stołu po wieczerzy (żeby dusze mogły się pożywić), wylewania wody po myciu naczyń przez okno (aby nie oblać przebywających tam dusz) palenia w piecu (tą drogą – jak wierzono – dusze niekiedy dostawały się do domu) czy szycia, tkania lub przędzenia (żeby nie przyszyć lub uwiązać duszy, która nie mogłaby wrócić do zaświatów.

Chrześcijaństwo z jednej strony walczyło z pogańskimi obrzędami, sukcesywnie zakazując ich praktykowania, z drugiej strony próbowało adaptować niektóre z nich, dążąc do ich chrystianizacji. W przypadku Dziadów zarówno Kościół katolicki, jak i prawosławny usiłowały zmarginalizować, a następnie zlikwidować święta pogańskie, wprowadzając na ich miejsce święta i praktyki chrześcijańskie.

Do dzisiaj w niektórych regionach wschodniej Polski, na Białorusi, Ukrainie i części Rosji kultywowane jest wynoszenie na groby zmarłych symbolicznego jadła w dwojakach.
Dziady kultywuje też większość współczesnych słowiańskich ruchów neopogańskich, zwykle pod nazwą Święta Przodków.

----------------------------------------------------------------------------------------------


Samhain is the name of the most important Celtic feast, meaning simplify the end of summer (Sam e Fuin).Samhain is not releasably with the end of harvest time and the calendar year, according to Celtic. Today conventionally festival is celebrated at the end of 31 October / 1 November.

Samhain, next Beltaine (feast of the summer solstice), Imbolc (or Imbolg - celebration of early spring) and Lughnasadh (or Lunasa - the feast of the harvest start of summer) is one of the most important Celtic festivals that set the cycle of the seasons.

According to the beliefs of the Gaelic on the night of the eve of Samhain the ghosts of people who died during the past year, and those not yet born, descend to the earth in search of the living, to live in them for a further year.The Celts extinguished all the fires, oil lamps and torches to their houses looked cold and inhospitable, and outside the home exhibited food to the spirits. They dressed in old, torn clothes and went from village to village pretending dirty bums. As a result, many had escaped the fate of sharing life with the spirit ...

Celtic Druids believed that on the day of Samhain Blurring the boundaries between the underworld and the world of people living, and spirits, both bad and good, it was easier to get into the world of the living. Druids wore black clothes and masks large turnip, swede, nicked the likeness of demons. Ancestral spirits worshiped and were invited to the homes of evil spirits and deterrence. It is believed that just the need to deter evil spirits derived from the custom of dressing up in that day in outlandish costumes and setting masks.

Samhain is derived from the most well-known and commercialized custom called Halloween.

Samhain, jest to nazwa najważniejszego celtyckiego święta, oznaczającego w uproszczeniu koniec lata (Sam e Fuin).
Samhain jest nie odłącznie z zakończeniem czasu żniw i roku według kalendarza celtyckiego. Współcześnie umownie święto obchodzone jest na przełomie 31 października / 1 listopada.

Samhain, obok Beltaine (święta przesilenia letniego), Imbolc (lub Imbolg – święto początku wiosny) i Lughnasadh (lub Lunasa – święto rozpoczęcia zbiorów letnich) jest jednym z najważniejszych celtyckich świąt, wyznaczających cykl pór roku.

Według wierzeń ludów celtyckich w noc wigilii Samhain duchy osób, które zmarły w trakcie minionego roku, oraz tych, które się jeszcze nie narodziły, zstępują na ziemię w poszukiwaniu żywych, by w nich zamieszkać przez okres następnego roku.
Celtowie gasili wszelkie ogniska, kaganki i pochodnie, aby ich domy wyglądały na zimne i niegościnne, a poza domem wystawiali żywność dla duchów. Sami ubierali się w stare, podarte ubrania i chodzili po wsiach udając brudnych włóczęgów. Dzięki temu wielu uniknęło losu dzielenia życia z duchem...

Celtyccy druidzi wierzyli, iż w dzień Samhain zacierała się granica między zaświatami a światem ludzi żyjących, zaś duchom, zarówno złym, jak i dobrym, łatwiej było się przedostać do świata żywych. Druidzi nosili czarne stroje oraz duże maski z rzepy, brukwi, ponacinane na podobieństwo demonów. Duchy przodków czczono i zapraszano do domów, złe duchy zaś odstraszano. Sądzi się, iż właśnie z potrzeby odstraszania złych duchów wywodzi się zwyczaj przebierania się w ów dzień w dziwaczne stroje i zakładania masek.

Ze święta Samhain wywodzi się najbardziej znany i skomercjalizowany zwyczaj, zwany Halloween.

---------------------------------------------------------------------------------------------------


And at the end, Halloween, custom of masquerading and referring to the feast of the dead, celebrated in many countries on the evening of 31 October. References to Halloween are often seen in popular culture, mainly American movies, books in the form of games, toys and sweets. 

The name Halloween is probably the condensed All Hallows 'E'en, or earlier "All Hallows' Eve" - the eve of All Saints. 
Halloween is most celebrated in the United States, Canada, Ireland and the UK.

The main symbol of the day hollow and lit from the inside pumpkin, styled as skull. Other popular themes of which often have we not doing good are spirits, demons, zombies, vampires, witches, skulls, bats, black cats, spiders, etc.

The exact origin of Halloween is not known. I am a proponent of the theory that Halloween derives from the Celtic Samhain rite, mentioned earlier.
 
Christian churches opposed the handling of pre-Halloween entering the All Souls' Day. Feast in 998 years of St. introduced. Odylon, a French Benedictine monk and superior of the abbey of Cluny. In the fourteenth century, the memory of All Souls has been introduced into the Roman liturgy and disseminated throughout the Church.

Irish immigrants brought the tradition to North America in the 40s of XIX century. 
October 31, 1920 in the city of Anoka, Minnesota was the first in the United States parade on the occasion of Halloween. The participants of the parade were residents dressed in colorful costumes of popular characters. In subsequent years, the march organized annually on October 31.

In the second half of the twentieth century, the feast went to western Europe, after the fall of the Iron Curtain in the late twentieth century, the feast went to Central and Eastern Europe.
 
The most well-known entertainment for children on Halloween include Trick or treat play. 
Children walk with bags for candys around the neighborhood and visit the residents. When someone does not want to receive candy from children in return trick.

Due to the pagan origins of this feast, Halloween meets with criticism from the Roman Catholic, Orthodox, Episcopal and Lutheran and other Protestant churches, as well as Jehovah's Witnesses.

For several years in Poland, Catholics from various towns organize the day marches called "Procession of Saints", also called occasional "Holy Wins".
 
From handling Halloween in Poland cut also Slavic neo pagan religious - in favor of the cultivation of native customs, traditional "Dziady" described earlier.
 
Night of October 31 to November 1 is also an important celebration in the Church of Satan. From the same reason, the Roman Catholic Church condemns Halloween and identifies it with the worship of Satan.

I na koniec Halloween, zwyczaj związany z maskaradą i odnoszący się do święta zmarłych, obchodzony w wielu krajach w wieczór 31 października. Odniesienia do Halloween są często widoczne w kulturze popularnej, głównie amerykańskiej w filmach, książkach pod postacią gier, zabawek czy słodyczy.
Nazwa Halloween jest najprawdopodobniej skróconym All Hallows' E’en, czyli wcześniejszym „All Hallows' Eve” – wigilia Wszystkich Świętych.

Halloween najhuczniej jest obchodzony w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Irlandii i Wielkiej Brytanii.

Głównym symbolem święta jest wydrążona i podświetlona od środka dynia, stylizowana na czaszkę. Innymi popularnymi motywami od których często już nam się robi nie dobrze to duchy, demony, zombie, wampiry, czarownice, trupie czaszki, nietoperze, czarne koty, pająki itp.

Dokładna geneza Halloween nie jest znana. Jestem zwolennikiem teorii, że Halloween wywodzi się z celtyckiego obrządku Samhain, wspomnianego wcześniej.

Kościoły chrześcijańskie przeciwstawiły się obchodzeniu pre-Halloween wprowadzając Dzień Zaduszny. Święto w 998 roku wprowadził św. Odylon, francuski benedyktyn i przełożony opactwa w Cluny. W XIV wieku wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych zostało wprowadzone do liturgii rzymskiej i upowszechnione w całym Kościele.

Irlandzcy imigranci sprowadzili tradycję do Ameryki Północnej w latach 40 XIX wieku.
31 października 1920 roku w mieście Anoka w stanie Minnesota odbyła się pierwsza w Stanach Zjednoczonych parada z okazji Halloween. Uczestnikami parady byli mieszkańcy, przebrani w kolorowe stroje popularnych postaci. W kolejnych latach pochód organizowano corocznie 31 października.
W drugiej połowie XX wieku święto trafiło do zachodniej Europy, a po upadku żelaznej kurtyny pod koniec XX wieku to święto trafiło do środkowej i wschodniej Europy.

Do najbardziej znanej rozrywki dla dzieci w Halloween zalicza się zabawa cukierek albo psikus.
Dzieci chodzą z torebkami na cukierki po okolicy i odwiedzają mieszkańców. Gdy ktoś nie chce dać cukierka otrzymuje od dzieci w zamian psikusa.

W związku z pogańską genezą tego święta Halloween spotyka się z krytyką ze strony Kościoła rzymskokatolickiego, prawosławnego, episkopalnego i luterańskiego oraz innych kościołów protestanckich, a także Świadków Jehowy.
Od kilku lat w Polsce katolicy z różnych miast organizują tego dnia przemarsze o nazwie "Korowód Świętych", zwane też gdzieniegdzie "Holy Wins".

Od obchodzenia Halloween w Polsce odcinają się również słowiańskie rodzimowiercze związki wyznaniowe – opowiadające się za kultywowaniem rodzimych zwyczajów, związanych z tradycją Dziadów opisanych wcześniej.

Noc z 31 października na 1 listopada jest także ważnym świętem w Kościele Szatana. Z tegoż powodu Kościół rzymskokatolicki potępia Halloween i utożsamia je z kultem Szatana.