Hail Caesar: Boudica, the Warrior Queen

"She was very tall and looked threatening. She looked sternly and said hoarsely. Great hair vigorously flowing on her hips. The clothing - invariably wore a gorgeous gold necklace around his neck and a multicolored tunic. At this thick coat fastened with a brooch. When she spoke, seized a spear, to further scare onlookers. " 
 - Cassius Dio Kokcejanus "History of Rome" 62, 2


Staying in ancient climates, however, leaving the Romans, I invite you to a series of enemies of Rome in the form of several well-known leaders of the peoples "barbaric." Of course, history is written by winners, and if put together it otherwise called it would not be so negative ...

The model, of course, is not the Warlord Games with their latest series, but from Hasslefree miniatures. 
Celtic beauty was painted a few years ago, now repainted's silver and gold elements of NMM method and warpainting.

Boudica, otherwise Budyka, Boadicea, Boudicca or Boudica (b. 22 century AD, d. 61 n.e). 
Boudicca name means victory.

She was a queen of the Celtic Iceni tribe living in eastern Britain. Taking advantage of the absence of the Roman governor of Britain, Suetonius Paulinus, who at that time besieged fortress Mona druids on the island of Anglesey off the north Wales coast, about 60 years A.D. sparked uprising against the Romans, thus responding to the wave of terror and humiliation, engulfed the Icenów after the death of her husband Prasutagus.

King Prasutagus, after the Romans invasion of Britain in 43 r. Teamed up with them and helped them conquer the neighboring kingdom. Then, his country became increasingly subordinated to Rome, and he will be happy to debt of wealthy Romans led by Seneca. Because he had no male heir who could claim the throne (of Boudica had 2 daughters), it will rule his kingdom to Rome and daughters.

Unfortunately, the new prosecutor of Britain Catus Decianus decided to "save" spending to Rome. First, on account of the debts of the deceased ordered to confiscate the property of Boudicca, and when they protested, had her flogged. Later, he ordered the public to rape her two daughters - this was due to habits of Britons, where a woman who is not a virgin, had no chance to marry a man with a similar or higher social status. This ruled out any claim to the throne of the aristocracy Icenów after marrying the daughters of Boudicca.

After this event, Boudica led to an agreement between the tribes of the Britons from the area south and west of England and led the uprising. In approx. 61 years A.D. insurgents fell prey Camulodunum (now Colchester), then Londinium (present London) and at the end of Verulamium (today's St Albans) - in these three cities were killed by 50 to 80 thousand. Romans (mainly civilians, including women and children).

After the destruction of Camulodunum against insurgents he went Legion IX Hispana, which, however, was surprised by them during the march and in most stamped (survived only cavalry, who managed to break through). Suetonius Paulinus returned from Mona began to organize resistance, but failed to gather sufficient troops and therefore ordered his troops to leave Londinium, which was destroyed.

After the destruction of Verulamium Suetonius Paulinus gathered the remnants of the Legion IX and XIV Gemina Legion and the Legion XX Valeria Victrix.These forces with forces supporting numbered about 10 000 soldiers.Boudica's army could count even more than 200 000 people (but most of them were slaves, women and children). It is not known the exact place of the decisive battle, but most often it is placed on the road between Londinium and Vicuronium (now Wroxeter). Romans lined up in the isthmus between the dense forests, protecting their wings. Opposite them stood an army of Boudicca, which faced the back of cars with women and children who wanted to watch the rout of the Romans. According to Tacitus, Boudica gave a solemn speech in which he said that he plans to conquer or die, while Suetonius Paulinus gave a speech from a purely practical tips for soldiers. Britons began a series of frontal attacks, which broke up in a hail of pil, thrown by the Romans, and even if the insurgents made their way to the line of opponents, quickly were knocked by the Legionnaires (Britons traditionally favored individual duels between fighters, while the legionaries were trained to fight in formation and crush, as it was in this battle). After repelling these attacks Suetonius Paulinus ordered the legionaries hit the Britons whose wings at the same time attacked the Roman cavalry. The rebels began to flee, but standing on the back of their cars is hampered, so that the Romans could calm their strike - had killed at least 80 000 Britons (including not a few women and children). Army Suetonius Paulinus had lost only 400 men.

According to Tacitus, Boudicca and her daughters after the battle, committed suicide by poison, and the writer later Cassius Dio says that after the battle, they tried to collect the broken army of insurgents and fell victim to the epidemic. Committed suicide also the commander of II Legion.
 
Suetonius Paulinus made after the pacification Icenów and other Britons supporting the uprising, and was then dismissed by the Emperor Nero of Britain. The reason was both cruel Suetonius Paulinus, and Nero's jealousy of his success.

"Była bardzo wysoka i wyglądała groźnie. Patrzyła srogo, a mówiła ochryple. Wspaniałe włosy bujnie spływały na jej biodra. Do ubioru - niezmiennie nosiła wspaniałą złotą kolię wokół szyi i wielobarwną tunikę. Na tym gruby płaszcz spięty broszą. Gdy przemawiała, chwytała włócznię, aby jeszcze bardziej przestraszyć patrzących".
 - Kasjusz Dion Kokcejanus "Historia rzymska" 62, 2


Pozostając w klimatach antycznych, jednakże zostawiając Rzymian, zapraszam na cykl wrogów Rzymu w postaci kilku znanych dowódców ludów "barbarzyńskich". Oczywiście, historię piszą zwycięzcy i gdyby ułożyła się ona inaczej miano to nie było by takie negatywne...

Model oczywiście nie jest od Warlord Games z ich najnowszej serii, a od Hasslefree miniatures.
Celtycka piękność malowana była już kilka lat temu, teraz przemalowałem złote i srebne elementy motodą NMM oraz malowanie wojenne.

Boudika, inaczej Budyka, Boadicea, Boudica lub Boudicca (ur. 22 n.e., zm. 61 n.e).
Imię Boudiki oznacza Zwycięstwo.

Była ona królowa Icenów zamieszkujących wschodnią Brytanię. Wykorzystując nieobecność rzymskiego namiestnika Brytanii, Swetoniusza Paulinusa, który w tym czasie oblegał twierdzę druidów Mona na wyspie Anglesey, przy północnym wybrzeżu Walii, około 60 roku n.e. wznieciła powstanie przeciw Rzymianom, odpowiadając w ten sposób na falę terroru i poniżeń, jaka stała się udziałem Icenów po śmierci jej męża Prasutagusa.

Król Prasutagus po inwazji Rzymian na Brytanię w 43 r. sprzymierzył się z nimi i pomógł im podbić sąsiednie królestwo Trynobantów. Następnie jego państwo stawało się coraz bardziej podporządkowane Rzymowi, a on sam chętnie zadłużał się u bogatych Rzymian na czele z Seneką. Ponieważ nie miał męskiego potomka, który mógłby objąć tron (z Boudiką miał 2 córki), to w testamencie zapisał swe królestwo Rzymowi i córkom.

Niestety, nowy prokurator Brytanii Catus Decianus postanowił "zaoszczędzić" wydatków Rzymowi. Najpierw na poczet długów zmarłego nakazał skonfiskować majątek Boudiki, a gdy ta protestowała, kazał ją wychłostać. Później rozkazał publicznie zgwałcić obie córki - wynikało to ze zwyczajów Brytów, gdzie kobieta niebędąca dziewicą nie miała szans na małżeństwo z mężczyzną o podobnym lub wyższym statusie społecznym. Wykluczyło to ewentualne pretensje do tronu przedstawicieli arystokracji Icenów po poślubieniu córek Boudiki.

Po tym wydarzeniu Boudika doprowadziła do porozumienia między plemionami Brytów z terenu południowej i zachodniej Anglii i poprowadziła powstanie. W ok. 61 roku n.e. łupem powstańców padło Camulodunum (dzisiejsze Colchester), potem Londinium (dzisiejszy Londyn) i na koniec Verulamium (dzisiejsze St Albans) - w tych trzech miastach zginęło od 50 do 80 tys. Rzymian (głównie ludności cywilnej, w tym kobiet i dzieci).

Po zniszczeniu Camulodunum przeciw powstańcom wyprawił się Legion IX Hispana, który jednak został zaskoczony przez nich podczas przemarszu i w większości wybity (ocalała tylko kawaleria, która zdołała się przebić). Swetoniusz Paulinus powróciwszy z Mony rozpoczął organizację oporu, ale nie zdołał zebrać wystarczających wojsk i dlatego nakazał swoim wojskom opuścić Londinium, które zostało zniszczone.

Po zniszczeniu Verulamium Swetoniusz Paulinus zebrał resztki IX Legionu oraz Legion XIV Gemina i Legion XX Valeria Victrix.
Siły te wraz z wojskami pomocniczymi liczyły około 10 000 żołnierzy.
Armia Boudicci mogła liczyć nawet ponad 200 000 osób (ale większość z nich stanowili niewojownicy, kobiety i dzieci). Nie jest znane dokładne miejsce decydującej bitwy, ale najczęściej jest ona umieszczana na drodze pomiędzy Londinium a Vicuronium (dziś Wroxeter). Rzymianie ustawili się w przesmyku pomiędzy gęstymi lasami, zabezpieczającymi ich skrzydła. Naprzeciw nich stanęła armia Boudiki, na której tyłach stanęły wozy z kobietami i dziećmi, które chciały oglądać pogrom Rzymian. Jak podaje Tacyt, Boudika wygłosiła podniosłą mowę, w której stwierdziła, że planuje zwyciężyć albo umrzeć, natomiast Swetoniusz Paulinus wygłosił mowę z czysto praktycznymi wskazówkami do żołnierzy. Brytowie rozpoczęli serię frontalnych ataków, które załamywały się pod gradem pil, miotanych przez Rzymian, a jeśli nawet powstańcy docierali do linii przeciwników, to szybko byli wybijani przez legionistów (Brytowie tradycyjnie preferowali indywidualne pojedynki pomiędzy wojownikami, podczas gdy legioniści byli szkoleni do walki w szyku i ścisku, jak było w tej bitwie). Po odparciu tych ataków Swetoniusz Paulinus nakazał legionistom uderzyć na Brytów, których skrzydła równocześnie zaatakowała rzymska kawaleria. Powstańcy zaczęli uciekać, ale stojące z tyłu wozy im to utrudniały, tak że Rzymianie mogli spokojnie ich wybijać - miało zginąć co najmniej 80 000 Brytów (w tym niemało kobiet i dzieci). Wojska Swetoniusza Paulinusa miały stracić tylko 400 ludzi.

Według Tacyta Boudicca i jej córki po bitwie popełniły samobójstwo za pomocą trucizny, natomiast piszący później Kasjusz Dion podaje, że po bitwie próbowały one zebrać rozbitą armię powstańców i padły ofiarą epidemii. Samobójstwo popełnił też dowódca II Legionu.

Swetoniusz Paulinus dokonał potem pacyfikacji Icenów i innych Brytów popierających powstanie, a następnie został odwołany przez cesarza Nerona z Brytanii. Przyczyną było zarówno okrucieństwo Swetoniusza Paulinusa, jak i zazdrość Nerona o jego sukcesy.