MoRdheim: Witch Hunters: Warhounds

Hello everyone!
 
Today on Dwarfcrypt pause from Arab climates for Witch Hunters, and actually their smaller fellows.
 
I bought some time ago the four-legged duo from the Otherworld, and found them to be a good alternative to the slightly exaggerated original counterparts warhounds to Mordheim system.

The models presented in the entry, to my knowledge, are stylized to English Mastiffs.

A long time ago, the ancient bred first wardogs, which were to deter the appearance - a huge, muscular, with powerful jaws, resistant to pain and very brave.

About how dangerous they were, they found Roman legionaries during the battle with Cimbri.  
Well trained and disciplined Romans quickly deal with badly equipped and commanded Germanic army. The problem however become dogs that defended to the bitter fortified camp Cimbri. 
Killing all the dogs took more time than the defeat of the enemy.

Celts their molossers arming the protective armor equipped with the necklace in the scythe, which hurt the horses legs. Then so did the Romans.

After the battle task dog was chasing a broken enemy in battle. Julius Caesar wrote about them in his memoirs: they were the most faithful allies, never tchórzyły and served without the pay.

During the winter lies ancestors of today's mastiffs guarding the camps and herds of cattle driven along each of the legions.
 
When in the first century BC Roman legions reached the UK attracted the admiration of their rustic huge war dogs, which were more powerful than Athens molossoid and so strong that they were able to wring the neck of the bull. The Romans called it Brytanami and began to export to each other, there to use them for fighting in the arena during numerous games. Dogs fought with both gladiators and wild animals (lions, tigers, bulls) during the staging hunting.

The Romans used the Mastiffs also to defend their estates and hunting boars and bears and chasing runaway slaves. 
In the Middle Ages, big dogs with pronounced tendency to soldiering and guarding called Mastiffs, bandogami, alauntami, brytanami, bulldogs.

The name Mastiff was formed in England in the fourteenth century and came from defining its role as a terror to thieves (mass of the fese).

Modern Mastiff has lost much of its bloodthirsty. They became a good and faithful guardian and gentle companion of his human family. The genes remained with him but defensive instinct. Despite the seemingly ponderous, misiowatego appearance can change in the blink of an eye in a fervent warrior, if it considers that the situation so requires.

Witam wszystkich!

Dziś chwila przerwy od arabskich klimatów na rzecz Łowców Czarownic, a właściwie ich mniejszych kompanów.

Zakupiłem jakiś czas temu ten czworonożny duet od OTHERWORLD, i uznałem je za niezłą alternatywę dla nieco przerysowanych oryginalnych odpowiedników warhoundów do MoRdheim.
Modele przedstawiane we wpisie, wedle mojej wiedzy, stylizowane są na Mastify Angielskie.

Dawno temu, starożytni wyhodowali pierwsze psy bojowe, które miały odstraszać samym wyglądem – ogromne, muskularne, z potężnymi szczękami,  odporne na ból i bardzo waleczne.

O tym, jak były groźne, przekonali się rzymscy legioniści podczas bitwy z Cymbrami. Świetnie wyszkoleni i karni Rzymianie szybko uporali się ze źle wyposażoną i dowodzoną germańską armią. Problemem  natomiast stały się psy, które do upadłego broniły warownego obozu Cymbrów. Zabicie wszystkich psów zajęło im więcej czasu niż rozgromienie wroga.

Celtowie swoje molosy uzbrajali w pancerze ochronne zaopatrzone u naszyjnika w kosy, które raniły koniom nogi. Potem to samo robili Rzymianie.

Po bitwie zadaniem psów był pościg za rozbitym w boju nieprzyjacielem. Juliusz Cezar napisał o nich w swych pamiętnikach: były najwierniejszymi sprzymierzeńcami, nigdy nie tchórzyły i służyły bez żołdu.

Podczas leży zimowych protoplaści dzisiejszych mastifów pilnowały obozowisk oraz stad bydła pędzonych za każdym z legionów. 

Gdy w I wieku p.n.e. legiony rzymskie dotarły do Brytanii podziw ich wzbudziły tamtejsze ogromne psy bojowe, które były potężniejsze od ateńskiego molosa i tak silne, że były w stanie ukręcić kark bykowi. Rzymianie nazwali je Brytanami i zaczęli wywozić do siebie, by tam wykorzystywać je do walk na arenie podczas licznych igrzysk. Psy walczyły zarówno z gladiatorami, jak i z dzikimi zwierzętami (lwami, tygrysami, bykami) podczas inscenizacji polowań.

Rzymianie wykorzystywali mastify również do obrony swoich latyfundiów oraz do polowań na dziki i niedźwiedzie a także w pogoni za zbiegłymi niewolnikami.

W średniowieczu wielkie psy z wyraźnymi skłonnościami do wojaczki oraz stróżowania nazywano mastifami, bandogami, alauntami, brytanami, buldogami.

Nazwa mastif ukształtowała się w Anglii w XIV wieku i pochodziła od określenia jego roli jako postrachu na złodziei  (mase the fese).

Nowożytny mastif stracił wiele ze swej krwiożerczości. Stał się dobrym stróżem oraz wiernym i łagodnym towarzyszem swojej ludzkiej rodziny. W genach pozostał mu jednak instynkt obronny. Mimo z pozoru ociężałego, misiowatego wyglądu potrafi w mgnieniu oka zmienić się w zażartego wojownika, jeśli tylko uzna, że sytuacja tego wymaga.