[EN/PL] The first folk crusade. Part IV. Expedition of Peter the Hermit and Walter without Property (1096) / I Wprawa ludowa. Część IV. Wyprawa Piotra Pustelnika i Waltera bez Mienia (1096r.) [V&V Miniatures: Pilgrims 1 set #2]

on May 19, 2019

HELLO EVERYONE!

I invite you today for the fourth entry related to the folk expedition that preceded the First Crusade.
The entries received from V&V Miniatures - the next two from the set "Pilgrims"

That's why I love models V&V Miniatures (I painted a V&V Viking a few years ago and Pilgrims 2 box):

excellent quality of details (probably the best on the market in historical models made in resin in 28 mm),
interesting poses that are certainly not boring.

Miniatures can act as Pilgrims, Monks, poor brothers, beggars ... and they can be used in many battle wargames.
For some time I leave my brothers' painting for ...Crusader knights :)

If you dont know V&V Miniatures yet, check:

https://vminiatures.com/

https://www.facebook.com/groups/vminiatures/

--------------------------------------------------------------------------------

The history of first folk crusade. Part I
The history of first folk crusade. Part II
The history of first folk crusade. Part III

The road to Constantinople.
When Peter the Hermit was in Cologne, encouraging the Germans to take part in the crusade, the French people were getting impatient with him. On the first Tuesday after Easter, they marched under the leadership of Walter without a holding, numbering several thousand. They moved along the Rhine and Nekaru, and then along the Danube. On May 8 they reached the Hungarian border.

King Koloman allowed them to march through their lands and provide them with the necessary food. Walter's army traveled through Hungary without any incident, and at the end of the month they crossed Sawa, entering the territory of the Byzantine Empire. However, when they came to Belgrade and demanded food, the city was not ready for their arrival.
Walter's troops began to rob the area around the city.
The Belgrade garrison hit them and many Walter warriors died in the fighting. Then the people crusaders reached Nis, where Nicetas, the governor of the Bulgarian province, provided them with provisions and put them under the armed escort to Constantinople.
Then he went to Belgrade to welcome the incoming troops of Peter the Hermit there.

Peter reached Hungary, where he was kindly received by King Koloman. His men did not cause any problems to the Hungarians. Problems began only in Zemnia, near the Byzantine border, where they arrived on June 20. In the city there was a quarrel between Peter's detachments and Hungarian soldiers, which turned into a battle. The Crusaders stormed the citadel and took over the city, gaining huge supplies of food. Four thousand Hungarians died in these fights.

Fearing the revenge of Koloman, they sooner left the city and crossed Sawa. The Nicetas governor, who was in Belgrade, sent his soldiers with the task of seeing that crossing the river took place at the place indicated by him.

He himself withdrew to Niš. On June 26, Piotr's army crossed the river and attacked Byzantine troops, and then entered Belgrade. The Crusaders plundered completely, and then burned the city. Then they went on their way and on 3 July they entered Nisz, demanding food from Nicetas. The stay there passed without any problems, but during the further journey, on the way to Sofia, Piotr's troops met with Nicetas' troops.

There was a battle that killed 1/4 of the crusaders. On July 12 they arrived in Sofia, where the emissaries and soldiers were waiting for them, who provided them with provisions and escorted to Constantinople, where the crusaders arrived on August 1.

Expedition through Asia Minor
The city already had Walter's army without a holding, as well as many pilgrims who came from Italy by sea. They all joined the army of Peter. The Byzantines immediately transported the crusaders through the Bosporus to Asia Minor. Emperor Alexius wanted to get rid of them from Constantinople as soon as possible, because they committed numerous looting in the area.

After landing on the other bank, a large crowd of people moved along the coast of the Sea of Marmara, crushing villages and churches along the way.
Soon she reached Nikomedia. There the Crusaders quarreled. The Germans and Italians obeyed Peter and took over the leader of Italian feudal Renald. The French, on the other hand, handed themselves over to Gotfryd Burel.

Peter the Hermit lost control over the crusade. Both armies went from Civetot to Nikomedia.

After entering Turkish territory, the Crusader troops began to move towards Nice, the capital of the Sultanate of Rum, on the way attacking the neighboring villages, despite the fact that their population consisted exclusively of Christians.
In mid-September, the French invaded the gates of Nice and plundered villages on the outskirts of the city.
Soldiers from the Turkish garrison made a detour and attacked the crusaders, but they were repulsed. Loaded with booty, the French returned to Civetot to sell their spoils to Greek sailors near their camp. This success provoked the envy of the Germans.
At the end of September, Renald led around 6,000 people the same way (unlike the French, he forbade his soldiers to attack local Christians), but he missed Nice.
The Crusaders reached the Kserigordon castle, which they stormed.

At the news of this victory, Sultan Kilidj Arslan I sent a strong army against the Christians. On September 29, the Turks showed up at the castle walls and began to siege Kserigordon. They completely cut off the crusaders from the water source.
After eight days of torture, thirsty crusaders capitulated. Muslims gave life to Renald with some of his soldiers who renounced the Christian faith and killed the others.

When the French who were in Civetot heard about the defeat of the German troops of Renald, they were not sure what to do. Peter the Hermit, who wanted to regain his former position in the army, declared that he would go to Constantinople and obtain support from the emperor.
Many of the crusaders were opposed to this, but Walter without a holding stood on Peter's side and persuaded them to wait for his return in eight days.
But when the time was up and Peter was still gone, news of the approaching Turkish army reached Civetot. In this situation, support was gained by the idea of Gotfryd Burel, who proposed to issue a battle to the Turks. At dawn on October 21, the entire army of the cross left the camp, coming out to meet the opponent.

During the march, Christians fell into a Turkish ambush and, as a result, the Battle of Civetot ended in the defeat of the Crusaders. Almost everyone fell in it, including Walter without a Holding. People who were in the camp during the battle were also killed, some of them became Turkish captives. Only French Wilhelm from Poissy, Walter from Breteuil, and Fryderyk from Zimmern, Rudolf from Brandis and Henry from Schwarzenberg, survived from the mighty crusaders.

About three thousand survivors managed to save, reaching an old, abandoned castle, standing on the seashore, from which they repulsed the attacks of the Turks. Alexius sent ships there with strong crews on the decks that forced Muslims to withdraw from the siege. Refugees were safely escorted to Constantinople.

Crusades in Kserigordon and Civetot sealed the fate of the people's trip. The easy victory of the Turks led to the sultan's overconfidence in the battle against the crusaders during the siege of Nice less than a year later. Peter stayed in Constantinople until the arrival of troops and the Crusade and joined the crusade...

http://www.crusadesandcrusaders.com/2013/01/09/the-arrival-of-peter-the-hermit-in-constantinople/

WITAM WSZYSTKICH!

Zapraszam dziś na czwarty wpis związany z wyprawą ludową, która poprzedzała I Krucjatę.
Do wpisu posłużyły mi modele otrzymane od V&V Miniatures - kolejna dwójka z zestawu "Pielgrzymi I"

To za co kocham modele V&V Miniatures (a miałem okazję już malować modele Wikingów oraz zestaw "Pielgrzymi 2") to:

znakomita jakość detali (chyba najlepsza na rynka w modelach historycznych wykonanych w żywicy w skali 28 mm),
ciekawe pozy, które na pewno nie należą do nudnych.

Figurki mogą pełnić rolę Pielgrzymów, Mnichów, ubogich braciszków, biedaków... i znajdą zastosowanie w wielu systemach bitewnych.
Na czas jakiś zostawiam malowanie braciszków na rzecz... rycerstwa :)

Jeśli jeszcze nie znacie V&V Miniatures to sprawdźcie:

https://vminiatures.com/
https://www.facebook.com/groups/vminiatures/

--------------------------------------------------------------------------------

Dzieje I wyprawy ludowej. Część I
Dzieje I wyprawy ludowej. Część II
Dzieje I wyprawy ludowej. Część III

Droga do Konstantynopola.
Kiedy Piotr Pustelnik przebywał w Kolonii zachęcając Niemców do wzięcia udziału w krucjacie, podlegli mu Francuzi zaczęli się niecierpliwić. W pierwszy wtorek po Wielkanocy, wymaszerowali pod wodzą Waltera bez Mienia, w liczbie kilku tysięcy.
Posuwali się wzdłuż Renu i Nekaru, a później wzdłuż Dunaju. 8 maja dotarli do granicy węgierskiej.
Król Koloman zezwolił im na przemarsz przez swoje ziemie i zaopatrzył ich w niezbędną żywność. Wojska Waltera przebyły Węgry bez jakichkolwiek incydentów i z końcem miesiąca przeprawiły się przez Sawę, wkraczając na terytorium Cesarstwa Bizantyńskiego.
Jednak kiedy stanęły pod Belgradem i zażądały żywności, miasto nie było gotowe na ich przyjście.
Nie otrzymawszy żadnego jedzenia, oddziały Waltera zaczęły rabować okolice miasta.
Belgradzki garnizon uderzył na nie i w walkach zginęło wielu wojowników Waltera. Następnie krzyżowcy ludowi dotarli do Niszu, gdzie Nicetas, namiestnik prowincji bułgarskiej, zaopatrzył ich w prowiant i pod zbrojną eskortą odstawił do Konstantynopola.
Potem udał się do Belgradu, aby powitać tam nadchodzące wojska Piotra Pustelnika.

Piotr dotarł na Węgry, gdzie został życzliwie przyjęty przez króla Kolomana. Jego ludzie nie przysparzali Węgrom żadnych kłopotów. Problemy zaczęły się dopiero w Zemuniu, nieopodal granicy bizantyńskiej, gdzie dotarli 20 czerwca. W mieście wywiązała się sprzeczka pomiędzy oddziałami Piotra a żołnierzami węgierskimi, która przerodziła się w bitwę. Krzyżowcy zdobyli szturmem cytadelę i opanowali miasto, zdobywając ogromne zapasy żywności. W walkach tych poległy cztery tysiące Węgrów.
W obawie przez zemstą Kolomana, czym prędzej opuścili miasto i przeprawili się przez Sawę. Przebywający w Belgradzie namiestnik bizantyński Nicetas wysłał swoich żołnierzy z zadaniem dopilnowania, aby przeprawa przez rzekę odbyła się we wskazanym przez niego miejscu.
Sam natomiast wycofał się do Niszu. 26 czerwca armia Piotra sforsowała rzekę i zaatakowała oddziały bizantyńskie, po czym wkroczyła do Belgradu. Krzyżowcy splądrowali doszczętnie, a następnie spalili miasto. Następnie udali się w dalszą drogę i 3 lipca wkroczyli do Niszu, żądając od Nicetasa żywności. Pobyt tam minął bezproblemowo, ale podczas dalszej wędrówki, w drodze do Sofii, wojska Piotra powaśniły się z oddziałami Nicetasa.
Doszło do bitwy, w wyniku której zginęła 1/4 krzyżowców. 12 lipca dotarli do Sofii, gdzie czekali na nich cesarscy emisariusze i żołnierze, którzy zaopatrzyli ich w prowiant i eskortowali do Konstantynopola, gdzie krzyżowcy dotarli 1 sierpnia.

Wyprawa przez Azję Mniejszą
W mieście znajdowały się już wojska Waltera bez Mienia, a także sporo pątników przybyłych z Italii drogą morską. Wszyscy oni przyłączyli się do armii Piotra. Bizantyńczycy niezwłocznie przetransportowali krzyżowców przez Bosfor do Azji Mniejszej. Cesarz Aleksy chciał się ich jak najszybciej pozbyć z Konstantynopola, gdyż dopuszczali się oni w okolicy licznych grabieży.
Po wylądowaniu na drugim brzegu, wielka rzesza ludzi ruszyła wzdłuż wybrzeża Morza Marmara, łupiąc po drodze wioski i kościoły.
Wkrótce dotarła do Nikomedii. Tam krzyżowcy pokłócili się. Niemcy i Włosi wypowiedzieli posłuszeństwo Piotrowi i obrali na swojego przywódcę włoskiego feudała Renalda. Francuzi natomiast oddali się pod dowodzenie Gotfryda Burela.
Piotr Pustelnik stracił kontrolę nad krucjatą. Obie armie udały się z Nikomedii do Civetot.

Po wkroczeniu na terytorium tureckie, wojska krzyżowców zaczęły posuwać się w kierunku Nicei, stolicy Sułtanatu Rumu, po drodze napadając na okoliczne wsie, mimo, że ich ludność składała się wyłącznie z chrześcijan. W połowie września, Francuzi zapuścili się pod bramy Nicei i złupili wioski na peryferiach miasta. Żołnierze z garnizonu tureckiego dokonali wypadu i przypuścili atak na krzyżowców, zostali jednak odparci. Obładowani łupami Francuzi powrócili do Civetot, by sprzedać zdobycze żeglarzom greckim, znajdującym się w pobliżu ich obozu. Sukces ten wywołał zazdrość Niemców. Pod koniec września, Renald poprowadził około 6 tys. ludzi tą samą drogą (w przeciwieństwie do Francuzów, zabronił swoim żołnierzom napadać na lokalnych chrześcijan), jednak ominął Niceę. Krzyżowcy dotarli do zamku Kserigordon, który zdobyli szturmem.

Na wieść o tym zwycięstwie, sułtan Kilidż Arslan I wysłał przeciwko chrześcijanom silną armię. 29 września Turcy zjawili się pod murami zamku i przystąpili do oblężenia Kserigordon. Całkowicie odcięli krzyżowców od źródła wody.
Po ośmiu dniach katuszy, spragnieni krzyżowcy skapitulowali. Muzułmanie darowali życie Renaldowi wraz z częścią jego żołnierzy, którzy wyrzekli się wiary chrześcijańskiej, a pozostałych zabili.

Gdy Francuzi przebywający w Civetot usłyszeli o klęsce oddziałów niemieckich Renalda, nie byli pewni, co powinni uczynić. Piotr Pustelnik, który pragnął odzyskać w wojsku dawną pozycję zadeklarował, że uda się do Konstantynopola i wyjedna u cesarza wsparcie. Wielu krzyżowców było temu przeciwnych, jednak Walter bez Mienia stanął po stronie Piotra i przekonał ich, by oczekiwali na jego powrót, mający nastąpić za osiem dni.
Lecz kiedy minął ustalony termin, a Piotra ciągle nie było, do Civetot dotarły wieści o zbliżaniu się armii tureckiej. W tej sytuacji, poparcie zyskał pomysł Gotfryda Burela, który proponował wydanie Turkom bitwy. O świcie 21 października, cała armia krzyżowa opuściła obóz, wychodząc oponentowi naprzeciw.
Podczas marszu chrześcijanie wpadli w turecką zasadzkę i w efekcie bitwa pod Civetot skończyła się klęską krzyżowców. Polegli w niej niemal wszyscy, łącznie z Walterem bez Mienia. Ludzie przebywający podczas bitwy w obozie w większości także zginęli, część dostała się w turecką niewolę. Z możnych krzyżowców ocaleli tylko Francuzi Wilhelm z Poissy, Walter z Breteuil, oraz Niemcy Fryderyk z Zimmern, Rudolf z Brandis i Henryk ze Schwarzenbergu.
Około trzem tysiącom niedobitków udało się uratować, docierając do starego, opuszczonego zamku, stojącego nad brzegiem morza, skąd odpierali ataki Turków. Aleksy wysłał tam okręty z silnymi załogami na pokładach, które zmusiły muzułmanów, by odstąpili od oblężenia. Uchodźcy zostali bezpiecznie odstawieni do Konstantynopola.

Klęski krzyżowców w Kserigordon i pod Civetot przypieczętowały los wyprawy ludowej. Łatwe zwycięstwo Turków doprowadziło do zbytniej pewności siebie sułtana w bitwie przeciwko krzyżowcom podczas oblężenia Nicei niecały rok później. Piotr Pustelnik pozostał w Konstantynopolu do czasu przybycia tam wojsk I wyprawy krzyżowej i przyłączył się do krucjaty...