[EN/PL] SPQR - Warlord Games: Lucius Vorenus and Titus Pullo (Warlord Games)

on July 01, 2019

Hello everyone!

The story of two centurions from the 11th Legion (Legio XI Claudia) in the army of Caesar today.
The great leader mentions brave soldiers (also known from the TV series Rome) in the work "Gallic War"

And it's Caesar's voice today ...

"In that legion there were two most gallant centurions, now not far from the first class of their rank,6 Titus Pullo and Lucius Vorenus. They had continual quarrels together which was to stand first, and every year they struggled in fierce rivalry for the chief posts.
One of them, Pullo, when the fight was fiercest by the entrenchments, said: "Why hesitate, Vorenus? Or what chance of proving your pluck do you wait for? This day shall decide our quarrels."
So saying, he stepped outside the entrenchments, and dashed upon the section of the enemy which seemed to be in closest array. Neither did Vorenus keep within the rampart, but in fear of what all men would think he followed hard.
Then, at short range, Pullo sent his pike at the enemy, and pierced one man as he ran forward from the host. p293 When he was struck senseless the enemy sought to cover him with their shields, and discharged their spears in a volley at the foeman, giving him no chance of retirement.
Pullo's shield was penetrated, and a dart was lodged in his belt. This accident threw his scabbard out of place, and delayed his right hand as he tried to draw his sword, and while he was in difficulty the enemy surrounded him.
His enemy, Vorenus, ran up to him and helped him in his distress. Upon him at once all the host turned, and left Pullo, supposing him to be slain by the dart.
Vorenus plied his sword at close quarters, and by slaying one man drove off the rest a little; while he pressed on too eagerly he fell down headlong into a dip in the ground.
He was surrounded in his turn, but Pullo brought assistance; and both, unhurt, though they had slain several men, retired with the utmost glory within the entrenchments.
In the eagerness of their rivalry fortune so handled the two that, for all their mutual hostility, the one helped and saved the other, and it was impossible to decide which should be considered the better man in valour".
- CAESAR, GALLIC WAR, Book V

https://runningironreport.com/culture/the-toxic-masculinity-of-titus-pullo/

https://www.imperiumromanum.edu.pl/ciekawostka/tytus-pullo-i-lucjusz-worenus/

Witam wszystkich serdecznie!

Dziś historia dwóch centurionów z 11-tego Legionu (Legio XI Claudia) w armii Cezara.
Wielki wódz wspomina dzielnych żołnierzy (znanych także z serialu Rzym) w dziele "O wojnie galijskiej".

I to Cezarowi oddaje dziś głos..

" W legionie tym było dwu bardzo dzielnych centurionów, bliskich awansu do pierwszej rangi, Tytus Pullon i Lucjusz Worenus. Dochodziło do ciągłych między nimi sporów, który z nich jest lepszy, i całymi latami walczyli ze sobą w jak najzawziętszym współzawodnictwie o awans.
Gdy przy umocnieniach toczył się niezwykle zacięty bój, Pullon — jeden z nich — zawołał: „Worenusie, dlaczego się wahasz? Jakiejż to wyczekujesz okazji, by wykazać się swoją odwagą? Niechaj dzisiejszy dzień rozstrzygnie nasze spory”.
Po tych słowach wyskoczył na umocnienia i rzucił się tam, gdzie dostrzegł największą ciżbę nieprzyjaciół. Worenus też nie zatrzymał się na wale, ale w obawie przed utratą szacunku u wszystkich, ruszył w jego ślady.
Pullon z nieznacznej odległości wyrzucił włócznię w kierunku nieprzyjaciół i jednego z nich, gdy się właśnie z tłoku ku przodowi wyrywał, przeszył nią. Nieprzyjaciele osłonili tarczami śmiertelnie ranionego, a Pullona zaczęli wszyscy zasypywać pociskami i nie dawali mu możności ruszenia się z miejsca.
Tarcza Pullona została podziurawiona, a jeden z pocisków utkwił mu w pasie. Trafienie to przesunęło pochwę miecza i Pullon nie mógł dosięgnąć jej swoja prawicą; tak unieszkodliwionego okrążyli nieprzyjaciele.
Doskoczył do niego jego rywal Worenus i w tym krytycznym momencie przyszedł mu z pomocą. Wówczas cały ten tłum odwrócił się od Pullona ku Worenusowi, gdyż zdawało się, że Pullon został zabity owym pociskiem. Worenus, walcząc mieczem wręcz, jednego z nieprzyjaciół położył trupem, a resztę zmusił do cofnięcia się nieco; gdy coraz zajadlej na nich nacierał, potknął się i upadł.
Z kolei został on okrążony, ale Pullon przybiegł mu natychmiast z pomocą i obaj, po zabiciu wielu nieprzyjaciół z jak największą chwałą wycofali się poza umocnienia.
W ich wzajemnym współzawodnictwie i sporach los w taki sposób zabawił się z nimi, że jeden i drugi, choć rywale, stali się nawzajem dla siebie pomocą i ocaleniem i nie dało się orzec, który z nich obydwu mógłby pod względem męstwa uchodzić za lepszego".
– Gajusz Juliusz Cezar, O wojnie galijskiej, 5.44