The Thirteen Years' War 1454–1466: Rudolf von Sagan's armed detachment #1 / Wojna Trzynastoletnia 1454–1466: Rudolfa Żegańskiego zbrojny hufiec #1 (Perry Miniatures)

on May 14, 2020

Welcome!

The third entry in turn about the Thirteen Years War (1454–1466) and the beginning of the third unit. First two:
Bernhard von Zinnenberg's mercenaries
Henrich Reuss von Plauen Junior and the Teutonic City Guards

The riddle, what models did I use to present the prince along with his army bannerer?
Their English counterparts are a thousand times more famous, but fate treated all four equally...

III. Rudolf von Sagan
He was born between 1411 and 1418. Had the title of prince (years 1439-1454) of the independent Duchy of Żagań, which was then in Lower Silesia.

The Duchy of Żagań established as one of the Polish district principalities during the period of regional division, located in the then south-west Poland.
It covered the western area of the Duchy of Głogów, from which it was separated in 1278. The prince's seat was the city of Żagań. It included Nowogród Bobrzański, Przewóz and Świętoszów. Until 1472 it remained in the hands of princes from the Piast dynasty.

Rudolf was the second son in the seniority of Jan I of Sagan and Scholastica Sas. It is not known when exactly he was born, but at the time of his father's death (1439) he was of legal age.

In 1449, the heritage of John I was divided among his sons. Rudolf and Baltazar received part of the principality with Żagań, and Jan II and Wacław received the land of Przewóz.

In 1450, Rudolf went on a pilgrimage to Rome with his older brother. He vowed to fight there for Christian faith, which proved his strong religious commitment. This is also confirmed by written sources, namely the "Chronicle of the Abbots of Żagań", where he is described as a pious man.

In 1454 he favored the Teutonic Order in the Thirteen Years' War. Gathering about 1900 armed men and cavalry, went to Świdwin. He was not the only Silesian prince fighting on the side of the order. In addition to the Czech commander Bernard Szumborski, he commanded the religious forces at the Battle of Chojnice, where the Polish militia was completely defeated. About 3,000 people were killed in the battle on the Polish side, and about 300 knights were taken prisoner. Rudolf did not survive the battle - he died on September 18, 1454 in its initial phase, after the charge of Polish heavy cavalry. It is not known where he was buried.

After Rudolf's death, due to his infertility, the right to his power was taken over by his older brother Baltazar, which was dissatisfied with the younger brother John II.

Dzień dobry!

Trzeci z kolei wpis o Wojnie Trzynastoletniej (1454–1466) i początek trzeciego oddziału.
Pierwsze dwa:
Najemnicy Bernarda Szumborskiego oraz Krzyżacy Henryka Reussa von Plauen.

Zagadka, jakich modeli użyłem do przedstawienia księcia wraz z jego sztandarowym?
Ich angielscy odpowiednicy są o tysiąckroć bardziej znani, lecz los jednakowo potraktował całą czwórkę...

III. Rudolf żagański
Urodził się pomiędzy 1411 a 1418. Nosił tytuł księcia (lata 1439-1454) samodzielnego Księstwa żagańskiego, leżącego wówczas na Dolnym Śląsku.
Księstwo żagańskie powstałe jako jedno z polskich księstw dzielnicowych w okresie rozbicia dzielnicowego, zlokalizowane w ówczesnej południowo-zachodniej Polsce.
Obejmowało zachodni obszar księstwa głogowskiego, z którego zostało wydzielone w 1278 roku. Siedzibą książęcą było miasto Żagań. W skład wchodziły Nowogród Bobrzański, Przewóz i Świętoszów. Do 1472 pozostawało we władaniu książąt z dynastii Piastów.

Rudolf był drugim pod względem starszeństwa synem Jana I żagańskiego i Scholastyki Saskiej. Nie wiadomo kiedy dokładnie się urodził, w chwili śmierci ojca (1439) był już jednak pełnoletni.
W 1449 r. dziedzictwo Jana I zostało podzielone pomiędzy jego synów. Rudolf wraz z Baltazarem otrzymali część księstwa z Żaganiem, a Janowi II i Wacławowi przypadła ziemia przewoska.

W 1450 r. Rudolf udał się wraz ze starszym bratem na pielgrzymkę do Rzymu. Ślubował tam walczyć za wiarę chrześcijańską, co świadczyło o jego mocnym zaangażowaniu religijnym. Znajduje to też potwierdzenie w źródłach pisanych, a dokładnie w "Kronice opatów żagańskich", gdzie jest określany jako człowiek pobożny.

W 1454 r. opowiedział się w wojnie trzynastoletniej po stronie zakonu krzyżackiego. Zebrawszy około 1900 zbrojnych pieszych i konnych udał się do Świdwina. Nie był jedynym księciem śląskim walczącym po stronie zakonu. Obok czeskiego wodza Bernarda Szumborskiego dowodził wojskami zakonnymi w bitwie pod Chojnicami, gdzie polskie pospolite ruszenie poniosło kompletną klęskę.
W bitwie zginęło około 3000 osób po stronie polskiej, a około 300 rycerzy dostało się do niewoli. Rudolf bitwy nie przeżył – zginął 18 września 1454 w początkowej jej fazie, po szarży polskiej ciężkiej kawalerii. Nie wiadomo, gdzie został pochowany.

Po śmierci Rudolfa, w związku z jego bezpotomnością, prawa do jego władztwa przejął starszy brat Baltazar, co spotkało się z niezadowoleniem ze strony młodszego brata Jana II.