Bushi Buntai: Hatamoto and Samurai in feudal Japan / Hatamoto i Samurajowie w feudalnej Japonii (Ronin / Test of Honour)

"Like the flowers, we are dying slowly ." Knowing life with every breath, with every cup of tea, with every life we receive "- Bushidō Samurai Codex

Hello!

I am currently painting Ashigaru, feudal Japanese light soldiers for my Bushi Buntai, so this is the right time to recall the previous three (painted 4 years ago!) Teammates.

The model comes from North Star Military Figures and is intended for RONIN, but recently also for Test of Honor.

Hatamoto (in Japanese 旗本) means literally "at the banner" which is often translated as "the standard bearer".

This higher samurai remained in the direct service of the Tokugawa Shōgun in feudal Japan. Although all three siogunas in Japanese history had official vassals, the two earlier were referred to as gokenin. During the Edo hatamoto period they were a larger group of Tokugawa vassals, and the lower gokenin.

The difference between them was based primarily on income levels. In addition, Hatamoto had the right to have audience with shōguna (this law did not have gokenin).

Many lords had their Hatamoto. However, when the Tokugawa clan gained a leading position in Japan in 1600, the social group was institutionalized.

Hatamoto ranks also included people from outside the hereditary lands of the Tokugawa home. The remnants of the families of the old defeated provincialists such as Takeda, Hōjō, Imagawa and the families of the feudal units of the gentry were included in the ranks of the social group. Among them were the heirs of masters whose domains were confiscated after long periods of clan wars.

Some Hatamoto managed to advance to the feudal rank of Daimyō. However, this did not happen often. One example of such a promotion is the case of the Hayashi Kaibuchi family (later known as Jozai han), who started from Hatamoto to become the mentioned Daimyōs and play a significant role in the Boshin War.

Hatamoto lost their status along with all other samurai in Japan after the abolition of these states in 1871.

The Way of the Samurai

The Samurai, the warrior, is a widely spread name in the West, the name of a feudal Japanese knight in Japan, commonly called Bushi, which I admit very much and I would like to use this phrase interchangeably.

This name has changed over time with the phonetic change in samurai, which means "serve you".

Originally, it meant a steward serving the highest Japanese dignitaries. They were also imperial guards called gosho-zamurai.

The symbol of Bushi's position was a samurai katana and a short wakizashi sword, together forming a set called daishō. Their wearing was the right and duty of Japanese warriors. Daishō was not just a weapon. They were said to be the samurai soul, so the samurai were strongly associated with their swords and surrounded them with deep respect. This extraordinary bond can be seen in many books and practically every Samurai movie. Even the culture of the West has adapted the myth of the Samurai in such film images as Kill Bill and my favorite (except for every film by master Akira Kurosawa) Ghost Dog.

Interestingly, the characteristic of the samurai was their haircut, which was hair stuck to the top of the head and shaved in front, over the forehead. They also wore costumes consisting of, among others. Hakama trousers, kamishimo waistcoats, often with a kamon (coat of arms / family coat), and other accessories such as the amulet of happiness hanging around the neck.

The Samurai Ō-yoroi armor consists of many segments, mostly metal, which were covered with leather and varnished, and then combined with thick silk and leather straps. These strips - brightly colored - were decorative elements of armor. I tried to get this effect on the miniatures below.

There were many martial arts schools in Japan. A skilled samurai was able to kill an opponent just after the first blow, and even cut him in half, along the top of his head. These deadly skills were due to the battle method, which consisted mostly in identifying the school the opponent was learning and the techniques used by him, so that the samurai could quickly apply the developed counter strike method. Due to the nature of this battle, which was designed to kill almost one sword, it was deadly for both sides.

The samurai was educated not only in the use of the sword, but also with the bow (jumi), as well as other weapons such as a spear called yari, a blade called a naginata or a tessen.

The basic laws of the samurai are contained in the bushidō canon, which teaches the basic principles of a warrior's path. There were also other works describing the principles that the samurai should follow. These included Gorin-no Sho (Book of Five Circles) and Hagakure (Hidden in Letterman).

The main principle of the codes was fidelity to his master and absolute submission. In the samurai battle, he could not feel the fear of death (as did the seppuku), he could not capitulate in battle, for it would be a dishonorable solution.

The Samurai were educated in the direction of learning bushidō, taught among others reading, writing, calligraphy, literature, music, rhetoric, tactics, law, medicine, mathematics and tea. They were also taught Japanese and Chinese poetry.

"Jak kwiaty wszyscy powoli umieramy. Poznając życie z każdym oddechem. Z każdą czarką herbaty, z każdym życiem, które odbieramy"- z Kodeksu Samurajów Bushidō

Cześć!

Maluję właśnie Ashigaru, lekkozbrojnych żołnierzy z okresu feudalnej Japonii do mojej Bushi Buntai, dlatego jest to właściwy moment na przypomnienie poprzednich trzech (malowanych 4 lata temu!) członków drużyny.

Model pochodzą z North Star Military Figures i przeznaczone są do gry RONIN, ale ostatnio także do Test of Honour.

Hatamoto ( z jap. 旗本 ) oznacza dosłownie "u sztandaru" co tłumaczone jest często jako "chorąży".

Ten wyższy rangą samuraj pozostawał w bezpośredniej służbie shōgunów Tokugawa w feudalnej Japonii.
Mimo że wszystkie trzy siogunaty w historii Japonii posiadały oficjalnych wasali, w przypadku dwóch wcześniejszych określano ich jako gokenin. W okresie Edo hatamoto byli wyższą grupą wasali rodu Tokugawa, a gokenin niższą.

Różnica między nimi opierała się przede wszystkim na poziomie dochodu. Hatamoto dodtkowo mieli prawo audiencji u shōguna (to prawo nie przysługiwało gokenin).

Wielu Panów posiadało swoich Hatamoto. Gdy jednak klan Tokugawa osiągnął pozycję lidera w Japonii w 1600 roku, omawiana grupa społeczna została zinstytucjonalizowana.

Szeregi Hatamoto obejmowały również osoby z zewnątrz dziedzicznych ziem domu Tokugawa. Resztki rodzin dawnych pokonanych prowincjonalistów, takich jak Takeda, Hōjō czy Imagawa, oraz rodziny oddziałów feudalnych panów zostały włączone w szeregi grupy społecznej.
Wśród nich byli także spadkobiercy panów, których domeny zostały skonfiskowane po okresie wieloletnich wojen między klanami.

Niektórym Hatamoto udawało się awansować do rangi feudalnych Daimyō.
To jednak nie zdarzało się często. Jednym z przykładów takiego awansu jest przypadek rodziny Hayashi Kaibuchi (znanej później jako Jozai han), która zaczęła z poziomu Hatamoto, by stać się wspomnianym Daimyōs i odegrać znaczącą rolę w wojnie Boshin.

Hatamoto stracili swój status wraz ze wszystkimi innymi samurajami w Japonii po zniesieniu tych stanów w 1871 roku.

Droga Samuraja

Samuraj, czyli inaczej wojownik jest st to szeroko rozpowszechniona na Zachodzie nazwa feudalnego rycerza japońskiego - w Japonii przeważnie nazywanego Bushi, co przyznam się bardzo mi się podoba i zdarzy mi się zamiennie użyć tego zwrotu.

Nazwa ta przeszła z czasem zmianę fonetyczną w samurau, co znaczy "służyć panu".

Pierwotnie znaczyła świtę służącą najwyższym dostojnikom japońskim. Byli także gwardią cesarską tzw gosho-zamurai.

Symbolem pozycji Bushi była samurajska szabla katana i krótki miecz wakizashi, razem stanowiące komplet zwany daishō. Ich noszenie było prawem i obowiązkiem japońskich wojowników. Daishō nie były tylko bronią. Mówiono o nich, że stanowią duszę samuraja, toteż samuraje byli silnie związani ze swoimi mieczami i otaczali je głęboką czcią. Tą niezwykłą więź możecie zobaczyć w wielu książkach i praktycznie w każdym filmie o Samurajach. Nawet kultura zachody zaadaptowała mit Samuraja w takich obrazach filmowych jak Kill Bill czy mój ulubiony (oprócz każdego filmu mistrza Akira Kurosawy) Ghost Dog. Droga Samuraja.

Co ciekawe, charakterystyczna dla samurajów była ich fryzura, czyli włosy upięte na czubku głowy i wygolone z przodu, nad czołem. Nosili również strój składający się m.in. ze spodni hakama, kamizelki kamishimo, na których widniał często kamon (herb klanu/rodziny), i innych dodatków takich jak np. amulet szczęścia wieszany na szyi.

Samurajska zbroja Ō-yoroi składa się z wielu segmentów, głównie metalowych, które pokrywano skórą i lakierowano, po czym łączono za pomocą grubych pasków z jedwabiu i skóry. Paski te − jaskrawo kolorowane − stanowiły element dekoracyjny zbroi. Próbowałem uzyskać ten efekt na figurkach poniżej.

Istniało w Japonii bardzo wiele szkół walki. Wprawny samuraj potrafił zabić przeciwnika już za pierwszym ciosem, a nawet jednym cięciem przeciąć go na pół, wzdłuż od czubka głowy. Owe śmiercionośne umiejętności wynikały ze sposobu walki, który polegał przede wszystkim na rozpoznaniu szkoły w jakiej kształcił się oponent, a co za tym idzie używanej przezeń techniki, dzięki czemu samuraj mógł błyskawicznie zastosować opracowaną metodę kontrataku. Ze względu na charakter tej walki, nastawionej na zadanie śmierci niemal jednym ruchem miecza, bywało, że kończyła się ona zgonem dla obu stron...

Samuraj kształcony był nie tylko w posługiwaniu się mieczem, ale także łukiem (jumi), jak również innymi rodzajami broni, jak np.: włócznia zwana yari, broń drzewcowa o nazwie naginata, czy wachlarz bojowy tessen.

Podstawowe prawa samuraja zawarte były w kanonie bushidō, wykładającym podstawowe zasady drogi wojownika. Istniały również inne dzieła, opisujące zasady, jakimi powinien się kierować samuraj. Były to między innymi utwory Gorin-no Sho (Księga pięciu kręgów) oraz Hagakure (Ukryte w listowiu).

Główną zasadą kodeksów była wierność swemu panu i bezwzględne podporządkowanie się. W walce samuraj nie mógł odczuwać lęku przed śmiercią (podobnie jak podczas popełniania seppuku), nie mógł kapitulować w walce, byłoby to bowiem rozwiązanie niehonorowe.

Samuraje byli kształceni w kierunku poznania bushidō, uczono ich między innymi czytania, pisania, sztuki kaligrafii, literatury, muzyki, retoryki, taktyki, prawa, medycyny, matematyki oraz parzenia herbaty. Wykładano im także poezję japońską i chińską.