[ENG/PL] Pagan Priest and the story of Arkona / Pogański Kapłan i historia Arkony (Gripping Beast The Blind Seer & His Boy)

on September 30, 2017

Greetings to all visitors!

Today I invite you to meet with a painted model of a blind seer/ soothsayer and a boy. The miniature comes from Gripping Beast and will be a wonderful and atmospheric addition to my collection of Viking and "Dark Ages" minis (thanks to Andy!).

Gripping Beast is a giant on the wargaming scene with miniatures for a game such as SAGA and The Crescent & The Cross. If you do not know them then I invite you to the manufacturer's website.

I have already written about seers in Viking society, so today I would like to present to my visitors a little about the history of one of the most famous centers of pagan worship - Arkona. Place where came with gifts Vikings from Jomsborg (and certainly their Slavic part of the crew).

In the early Middle Ages, Arkona was the central defense of West Slavic Rains. It lay on the narrowly accessible headland of the Wittow peninsula (now a rocky cape in the extreme north of Rügen - Mecklenburg-Western Pomerania)

This stronghold was surrounded on three sides by a cliff of 45 meters high descending to the sea, and initially from the earth and moat land, then about 1000 years was expanded and a wooden masonry height of almost 10 meters and a straight line over 250 meters. In addition, from the Baltic side there were 4.5m wide reinforcements.

Arkona was a well-known center of worship of the Slavic god Svetitevite (Sventevith). According to Saxo Grammaticus, the Temple of the Svetitevite was guarded by a stable of 300 soldiers under the high priest cammand. In the temple was a statue and treasury of Svetitevite, which is actually the treasury of the Rugian state.
The Danish chronicler mentioned above described that in the temple there was a statue of a giant anthropomorphic creature with four faces. His left hand was supported on the side, and in the right was the horn that the priest filled with honey for the divination during the holidays. The attribute Svetovit was a sword, and the holy animal was a white horse, which was used for fortune tellers before war expeditions; The horse's left foot was meant to be defeated, and the right to win.

After being plundered in 1067/1068, and then destroyed in 1125 of Radagoszcz (Radegost, Riedigost, Radigast, Rethra), Arkona became the most important religious site of the Slavs.
At the end of the eleventh century, Arkona was also one of the largest trade fairs on the Baltic coast.

In 1136, King Frederick II of Denmark forcibly captained the defenders by seizing the waterfronts, but the Ranes quickly regained their independence and the inhabitants built a water tank inside the castle to protect themselves from similar accidents.

Eventually one of the most important centers of pagan worship was conquered and destroyed on 12 June 1168 by the Danish king Waldemar I. This event preceded the forced Christianization of the inhabitants of this region.

Location of Arkona / Położenie Arkony

The image of the temple in Arkona / Wyobrażenie świątyni w Arkonie
(www.upadeknarodu.cba.pl)

Sventevith statue in Arkona / Posąg Świętowita w Arkonie

(www.upadeknarodu.cba.pl)

Pozdrowienia dla wszystkich odwiedzających!

Dziś zapraszam na spotkanie z pomalowanym modelem niewidomego mędrca/wieszcza oraz chłopca. Figurka pochodzi od firmy Gripping Beast i będzie wspaniałym i klimatycznym dodatkiem do mojej kolekcji wikingów i modeli z okresu tzw. "Mrocznych Wieków" (dzięki Andy!).

Gripping Beast jest gigantem na rynku produkującym figurki do gier bitewnych takich jak SAGA czy The Crescent & The Cross. Jeżeli jeszcze ich nie znacie to zapraszam na stronę producenta.

Na temat wieszczek i wieszczów w społeczeństwie wikingów pisałem już w TYM MIEJSCU, dlatego dziś chciałbym przybliżyć nieco moim Gościom historię jednego z najbardziej znanych ośrodków kultu pogańskiego - Arkonę. Miejsca do którego przybywali z darami wikingowie z Jomsborga (a na pewno ich słowiańska część załogi).

We wczesnym średniowieczu Arkona (niem. Kap Arkona) była centralnym grodem obronnym zachodniosłowiańskich Ranów. Leżała ona na trudno dostępnym wąskim cyplu półwyspu Wittow (obecnie skalisty przylądek w skrajnie północnej części Rugii - Meklemburgia-Pomorze Przednie)

Gród ten otoczony był z trzech stron urwiskiem o wysokości 45 metrów opadającym do morza, a od strony lądu początkowo wałem ziemnym i fosą, następnie ok. 1000 roku został rozbudowany i wzniesiono mur drewniano-ziemny o wysokości niemal 10 metrów i długości w linii prostej ponad 250 metrów. Dodatkowo od strony Bałtyku istniały umocnienia o szerokości 4,5 metra.

Arkona była znanym ośrodkiem kultu słowiańskiego boga Świętowita (Svątevit, Sventevith). Według Saxo Grammaticusa, świątyni Świętowita (kąciny) strzegła stała załoga licząca 300 wojów, podległych arcykapłanowi. W świątyni znajdował się posąg i skarbiec Świętowita, będący właściwie skarbcem państwa Rugian.
Wymieniony wyżej duński kronikarz opisywał, iż w tamtejszej świątyni przedstawiać boga miał posąg olbrzymiej, antropomorficznej istoty o czterech twarzach. Lewą ręką wsparty był na boku, a w prawej trzymać miał róg, który kapłan podczas świąt napełniał miodem w celu odprawienia wróżb. Atrybutem Świętowita był miecz, a świętym zwierzęciem biały koń, którym posługiwano się przy wróżbach przed wyprawami wojennymi; ruch konia lewą nogą miał oznaczać klęskę, prawą zaś zwycięstwo.

Po splądrowaniu w 1067/1068 roku, a następnie zniszczeniu w 1125 roku Radogoszczy, Arkona stała się najważniejszym miejscem kultu religijnego Słowian nadbałtyckich.
Pod koniec XI wieku Arkona była również jednym z największych targów na wybrzeżu Bałtyku.

W 1136 roku król Danii Eryk II Pamiętny zmusił do kapitulacji obrońców, poprzez zajęcie nadbrzeżnych źródeł wody, jednak Ranowie szybko odzyskali samodzielność, a mieszkańcy zbudowali wewnątrz grodu zbiornik na wodę, by zabezpieczyć się przed podobnymi wypadkami.

Ostatecznie jeden z najważniejszych ośrodków kultu pogańskiego został zdobyty i zniszczony 12 czerwca 1168 roku przez króla duńskiego Waldemara I. To wydarzenie poprzedziło wymuszoną chrystianizację mieszkańców tego regionu.