[EN/PL] A goblin Jester Story / Historia goblina błazna (Warmonger Miniatures)

on May 26, 2018

Hello everyone!

Recently, at DwarfCrypt, a lot of entries treating broadly understood fantasy. Today I will remain in a similar subject and tell you my dear fairy tale. First in my career, but do not do this do not read it to her children please...

For the goblin jester model I would like to thank Warmonger Miniatures, a company that specializes in the production of classic minis in the spirit of Oldhammer's good old times. Painted and described today (and others in Warmonger Miniatures) drips with climate and painting it was pure pleasure.
A miniature photo would fit in the surroundings of 4 and 5 editions of metal goblins, but I do not have those painted at the moment and the later patterns must be sufficient. I invite you!

https://www.warmongerminiatures.com/
https://www.facebook.com/warmongerminiatures/

This story begins at the court of one of the Bretonian monarchs, but it will be wise to remain silent about his name. Mainly because of which we reach the end of the story, but also because of the fact that owning a jester (so ugly in particular!) was not a source of pride.
The jester in appearance resembled a dwarf of unhealthy green skin color, which the malicious people used to call him a goblin. Now, after years of described events, I am inclined to the thesis that it could have been a real goblin ...
Our gracious king in exchange for crumbs from the banquet table demanded from the dwarf of constant entertaining, juggling tricks, but also the constant adoration of the ruler's moods. Everything to the delight of guests and arrived at the royal court.
Do you think that it was already quite unpleasant? Nothing more wrong!
Our green clown, in addition to a rather vile appearance, also had a congenital defect of walking. His crooked footsteps were more like frog jumps than a walk - which became a constant object of jokes of the king and his seven closest advisers.

One day, the monarch decided to give a boisterous ball, but one that the royal court will not forget for a long time and about which he would still be whispering in silence with excitement. For horror, this has come with a vengeance!
The royal council doubled and took to face the task. The ball was supposed to be majestic and full of unhealthy splendor. It was not about satisfaction of the guests, but about the Council's seats (in the worst case, their own heads could have sprinkled!).
The morning, noon, afternoon and nothing passed. With the arrival of the evening, entered the room - and as others shouted with lust - a goblin jester crawled in.
- "Perfect, our freak!, we have an excellent job for the court jester, worthy of his position."
Then they burst out laughing again, and each of their fat folds seemed to move with that laughter apart. Drooling was endless.
- "We are waiting for the ideas of making an unforgettable ball! Move once with your disgusting green head and give us reason to be satisfied!". Then he got a kick in the face and he flew a good meter, slamming his head against the floor. He felt a trickle of blood flying from his mouth and nose.
His eyes darkened and he would have been there for another few minutes if the king had not entered the room.

- "Gracious king, we have it!" One of the advisers picked up the green fool and threw him at the monarch's feet.
- "Your silly has just come up with a great idea for an unforgettable ball!".
Goblin wiped the dripping oozing over his sleeve, knelt heavily on his knee and said:
- "I have an idea for you, my king. I have had an enormous amount of blows from you and your advisers." During the last years many balls and knights' tournaments took place at your court, but something like this has not happened yet ... eight people and that's too much ...
- "How no?! There are so many people here," the king replied, suddenly pleased with his insight, and the advisers began to give him reasons and applaud.
Goblin smiled, barely noticeably, and rose to his feet and spoke in a certain voice:
- "Well, let's organize the ball for the all balls, the masked ball." But the real surprise and wit for all gathered will be the role of eight people - the king and his noble and good advisers, who will be dressed as exotic beasts, which will cause panic and surprise among the guests! Will talk about it long after its end ...
- Yes Yes! It will be something unforgettable. Masquerade Ball, yes! It's good that I came up with such a brilliant idea. You'll be adored, my jester!
- "It's not all my ruler." To make the effect even more amazing and realistic, we will tie the beasts on the real chains and arrange their escape from the dungeons! I assure you that this trick will answer all gathered.

So it happened and the ball's day came. Goblin first helped to dress the king and his advisers in thick furs with pinned, thanks to pitch, multicolored feathers. The effect was more than satisfactory. Real beasts with human hearts ...
Only the imposition of heavy chains and the whole group was ready for the most important ball in their lives.
According to the Jester's suggestion, at midnight, the beasts were introduced into the huge and dancing ballroom - evoking the light panic. Our little friend, by the very introduction of the beast, ordered all the doors to be closed and took the keys. What would have been a surprise if all the guests suddenly fled and did not see the spectacle?
Next, the monsters stood in the middle of the room and shouting and struggling - and under a thick layer of disguise enjoying such a good prank! Then a green clown walked to the stage and began to calm the gathered people by one of the walls of the guests:
- "Leave these beasts to me!" His voice was loud and penetrating.
- "Leave them to me! I think I know them and I know what they are doing here!"
Many of the gathered people shook off their amazement and realized that it had become a joke. Gradually, they began to smile, laugh and then clap. The goblin silenced them with his hand.
- "Yes, I know them!" This is the despot king and his seven fat nuns, who do not hesitate to oppress and feed on the weaker ones!
Saying this, reached for one of the torches on the wall and set on fire the seared fur of the beast. Costumes, carefully prepared by the goblin, were in flames. After a moment of dulling the panic broke out. To everyone's horror, the associated monsters began to burn and could not get help from nowhere. The guests were running around the room, trying to get out of the flaming chamber. Nothing of that. This one was tightly closed.
The tongues of fire quickly filled up the vengeance, leaving a gruesome picture. The green jester has never been seen again, but the memory of his Masquerade Ball has lasted forever ... *
* Horror stories fans are right! This is my interpretation of the Hop-frog by E.A.Poe. One of my favorite authors. Thank you master!

Witam wszystkich serdecznie!

Ostatnio na DwarfCrypt sporo wpisów traktujących o szeroko pojętej fantastyce. Dziś pozostanę jeszcze w podobnej tematyce i opowiem Wam moi drodzy bajkę. Pierwszą w mojej karierze, ale nie róbcie tego proszę i nie czytajcie jej dzieciom...

Za model goblińskiego błazna dziękuję Warmonger Miniatures, firmie która specjalizuje się w produkcji klasycznych figurek w duchu starego dobrego Oldhammera. Pomalowany i opisywany dziś model (ale i inne w Warmonger Miniatures) ocieka klimatem i malowanie go było czystą przyjemność.
Figurka do zdjęć pasował by co prawda w otoczeniu 4 i 5 edycyjnych metalowych goblinów, ale takich nie mam obecnie pomalowanych i muszą wystarczyć chwilę późniejsze wzory. Zapraszam!

https://www.warmongerminiatures.com/
https://www.facebook.com/warmongerminiatures/

Historia ta zaczyna się na dworze jednego z bretońskich monarchów, mądrze jednak będzie przemilczeć jego imię. Głównie z powodu do którego dojdziemy na koniec opowieści, ale i z faktu, że posiadanie błazna (tak szpetnego w szczególności!) nie było powodem do dumy.
Ów śmieszek z wyglądu przypominał karła o niezdrowym zielonym kolorze skóry, przez co złośliwcy zwykli nazywać go goblinem. Teraz, po latach od opisywanych wydarzeń skłaniam się ku tezie, iż mógł to być prawdziwy goblin...
Nasz miłościwy król w zamian za okruchy z biesiadnego stołu wymagał od karła nieustannego zabawiania, sztuczek kuglarskich ale i ciągłego znoszenia humorów władcy. Wszystko ku uciesze gości i przybyłych na królewski dwór.
Myślicie może, że już to było dość przykre? Nic bardziej mylnego!
Nasz zielony błazen oprócz dość nikczemnego wyglądu posiadał również wrodzoną wadę chodzenia. Jego krzywe kroki bardziej przypominały żabie skoki niż chód- co stało się ciągłym obiektem żartów króla i jego siedmiu najbliższych doradców.

Pewnego dnia, monarcha postanowił wyprawić huczny bal, ale taki, którego królewski dwór nie zapomni długo i o którym jeszcze po latach szeptać się bezie z podnieceniem. O zgrozo, spełniło się to z nawiązką!
Rada królewska dwoiła się i troiła, aby sprostać postawionemu zadaniu. Bal miał być majestatyczny i pełen niezdrowego przepychu. Nie chodziło tu bynajmniej o zadowolenie poddanych, a o stołki Rady ( w najgorszym razie mogły posypać się ich własne głowy!).
Minął ranek, południe, popołudnie i nic. Z nadejściem wieczora, do komnaty wszedł - a jak krzyknęli z lubieżnością inni - wpełzał goblin błazen.
- "dobrze się składa pokraku! Mamy doskonałe zadanie dla nadwornego błazna. Godne piastowanego przez ciebie stanowiska". Po czym wybuchnęli ponownym śmiechem, a każdą ich fałda tłuszczu zdawała by się poruszać tym śmiechem osobno. Ślinienia się nie było końca.
- "Czekamy na pomysły wyprawienia niezapomnianego balu Ropuchu! Rusz choć raz swoją obrzydliwą zieloną głową i daj nam powód do zadowolenia!". Potem otrzymał kopniak prosto w twarz i przeleciał dobry metr uderzając głową o posadzkę. Poczuł strużkę krwi lecąca mu z ust i nosa.
W oczach mu pociemniało i leżał by tam pewnie kolejne minuty, gdyby do komnaty nie wszedł król.

- "Miłościwy królu! Mamy to!" Jeden z doradców podniósł zielonego błazna i rzucił pod nogi monarchy.
- "Twój śmieszek własnie wymyślił doskonały pomysł na niezapomniany bal!".
Goblin wytarł rękawem sącząca się posokę, ciężko ukląkł na kolano i rzekł:
- " Mam pewien pomysł królu. Dostając niezliczoną ilość ciosów od ciebie i twoich doradców doznałem właśnie olśnienia! W przeciągu ostatnich lat na twoim dworze odbyło się wiele balów, turniejów rycerskich, ale czegoś takiego jeszcze nie było! Ale nie.. do tego potrzeba nam ośmiu osób a to za dużo...
-"Jakże nie?! Nas tu jest akurat tyle osób" odrzekł król nagle zadowolony ze swojej przenikliwości, a doradcy zaczęli przyznawać mu racje i klaskać.
Goblin uśmiechnął się ledwo zauważalnie, podniósł się na równe nogi i przemówił pewnym głosem:
- " Dobrze więc. Zorganizujemy królu bal. Bal maskowy. Prawdziwym jednak zaskoczeniem i dowcipem dla wszystkich zebranych będzie rola ośmiu osób - króla i jego szlachetnych i dobrych doradców, którzy przebrani zostaną za egzotyczne bestie. Jaki wywoła to popłoch i zdziwienie pośród gości! Niech król tylko pomyśli. Będą o tym balu mówić jeszcze długo po jego zakończeniu...
- Tak!, tak! To będzie coś niezapomnianego. Bal Maskowy, tak! Dobrze, że wpadłem na tak genialny pomysł. Jeszcze będą z ciebie ludzie mój błaźnie.
- " To nie wszystko mój władco. Aby efekt był jeszcze bardziej zadziwiający i realistyczny przywiążemy prawdziwymi łańcuchami przebrane bestie i zaaranżujemy ich ucieczkę z lochów! Zaręczam, że ten psikus odbierze głos wszystkim zebranym.

Tak też się stało i nadszedł dzień balu. Goblin najpierw pomógł ubrać króla i jego doradców w grube futra z dolepionymi, dzięki smole, różnobarwnymi piórami. Efekt był bardziej niż zadowalający. Istne bestie o ludzkich sercach...
Jeszcze tylko nałożenie ciężkich łańcuchów i cala grupa była gotowa na najważniejszy bal w swoim życiu.
Zgodnie z sugestią błazna, o północy do ogromnej i roztańczonej sali balowej wprowadzono bestie- wywołując jak trafnie stwierdził popłoch i lekką panikę. Nasz mały przyjaciel przez samym jeszcze wprowadzeniem bestii kazał zamknąć wszystkie drzwi do sali i przejął klucze. Jakie było by to zaskoczenie, gdyby wszyscy goście nagle uciekli i nie ujrzeli widowiska?
Nie minęła chwila, kiedy związane potwory stały na środku sali krzycząc i szarpiąc się - a pod grubą warstwą przebrania ciesząc się z tak zacnego figla! Wówczas na scenę kroczył zielony błazen i zaczął uspokajać zebranych przy jednej ze ścian gości:
- "Zostawcie te bestie mnie!" Jego głos brzmiał donośnie i przenikliwie.
-" Zostawcie je mnie! Chyba je znam i wiem co tu robią!"
Wielu z zebranych otrząsnęło się ze zdumienia i zrozumiała, ze stała się obiektem żartu. Stopniowo zaczęli się uśmiechać, śmiać a potem klaskać. Karzeł uciszył ich gestem reki.
- "Tak, poznaje je! Toć to król despota i jego siedmiu opasłych przydupasów, co nie wahają się gnębić i wyżywać na słabszych!
Mówiąc to sięgnął po jedną ze znajdujących się na ścianie pochodni i podpalił osmalone futra bestii. Kostiumy, tak pieczołowicie przygotowane przez goblina, stanęły w płomieniach. Po chwili otępienia zebranych wybuchła panika. Ku przerażeniu wszystkich związane potwory zaczęły płonąć i znikąd nie mogły otrzymać pomocy. Goście biegali po sali, próbując się wydostać się z ogarniętej płomieniami komnaty. Nic z tego. Ta była szczelnie zamknięta.
Języki ognia szybko dopełniły zemsty pozostawiając po sobie makabryczny obraz. Zielonego błazna nie widziano już nigdy więcej, ale pamięć o jego balu maskowym przetrwał wieki...*
* Miłośnicy opowiadań grozy mają rację! Tak jest to moja interpretacja opowiadania Ropuch/Hop-frog/Żabi-Skoczek E.A.Poe. Jednego z moich ulubionych autorów. Dziękuję mistrzu!