Mordheim: Altdorf Mercenary Warband: Champion#1 (WestFalia captain Strong miniature)

on September 01, 2018

Hello everyone!

Today I invite you to the entry dedicated to a soldier who will lead my company of mercenaries and dogs of war.
The model, obtained from WestFalia looks great. It is made of resin and consists of two parts (body + hand with a sword).
Captain Strong received a round stand and blue-red colors, which I would like to keep in the entire company.

I encourage you to like the company and check the news in the upcoming kickstarter:
https://www.facebook.com/WestfaliaMiniatures/

And now...

"My name is Alfred Strong, I still remember the time when my life was happy, I had a home, a wife and two children, I worked hard, but I had someone to live with and enjoy, I did not bother anyone and I was not looking for anyone. Like from a beautiful tale...

And this memorable autumn, when soldiers with wolf and bearskins stood by my house, shouting blasphemous words praising the dark Gods, the end of a beautiful dream came to an end.
I still remember the pain of strokes, the screams of my wife and children and the darkness that followed.
I do not know why they did not kill me. Inside, however, I was already dead ...
When I woke up in the morning, I saw a massacred and half-burnt corpse of those closest to me and the ruins of the house. I fell on my knees, prayed to Sigmar, howled, and cried all day.
When the Lord of all good did not speak to me and I had no strength for further wailing, I buried my wife and children, refreshed myself in the well and went to the city ...

I had no purpose in my life and my heart was empty. Only vengeance remained.
I knew a little about making a sword, so I thought that after the departure of the closest ones I would now be asking death and destruction. I enlisted in one of the mercenary companies stationed in the city. The times were then restless (and when were they calm?) - bands of barbarians from the north attacking and destroying everything that they meet on their way, scores of graphs and princes in the Border Princes. People also whispered about living dead in the east...

Dogs of War are not nice and friendly people. They did not accept me with open arms and a good word for encouragement. Before I became one of them, I had to prove that I was worthy. It happened at the time that one of those specific killers was to be hanged for fraud and embezzlement of the company's money. The captain of the tabernacle decided to check me in the fight against the condemned. If he won, would be given life for him. If I did, I would join the band.
I do not need to tell you my nice people who came out challange?

The company was commanded by a grim fair-haired captain. A man with a poor sense of humor, but with a good organization - which often saved our asses. The mercenaries listened to him like a father and trusted him without a word. He was, the memorable ambush of the Orcs in the Gray Mountains, responsible for food, lodging and the division of spoils. He also had his closest colleagues responsible for a number of other camp and combat related functions.
Soon, I joined the ranks of this group ...

Orc attack? Yes, then, crossing a safe pass, we fell into a green-skinned ambush and our captain fell, giving us time to escape.
And so begins the story and Captain Strongu. And what were my mercenaries like?
About this, next time ... ".

https://www.facebook.com/WestfaliaMiniatures/

Witam wszystkich!

Dziś zapraszam na wpis poświęcony żołnierzowi, który stanie na czele mojej kompanii najemników i psów wojny.
Model, otrzymany od firmy WestFalia prezentuje się znakomicie. Wykonany jest z żywicy i składa się z dwóch części (ciało + ręka z mieczem).
Kapitan Strong otrzymał okrągłą podstawkę i barwy błękitno-czerwone, które będę chciał utrzymać w całej kompanii.

Zachęcam do polubienia firmy i sprawdzenia nowości w zbliżającym się kickstarterze:
https://www.facebook.com/WestfaliaMiniatures/

A teraz...

"Nazywam się Alfred Strong. Pamiętam jeszcze czas, kiedy moje życie było szczęśliwe. Miałem dom, żonę i dwójkę dzieci. Pracowałem ciężko, ale miałem dla kogo żyć i z czego się cieszyć. Nikomu nie przeszkadzałem i z nikim nie szukałem zwady. Moglibyście pomyśleć - życie jak z bajki...

I tej pamiętnej jesieni, kiedy przez mym domem stanęli żołnierze ubrani w wilcze i niedźwiedzie skóry, wykrzykujący bluźniercze słowa chwalące mrocznych Bogów, nastąpił koniec pięknego snu.
Pamiętam jeszcze ból uderzeń, krzyki żony i dzieci i ciemność, która nastąpiła potem.
Nie wiem, czemu mnie nie zabili. Wewnątrz byłem już jednak trupem...
Gdy obudziłem się rano ujrzałem zmasakrowane i na wpół-spalone zwłoki najbliższych i zgliszcza domu. Padłem na kolana, modliłem się do Sigmara, wyłem i płakałem cały dzień.
Kiedy Pan wszelkiego dobra nie przemówił do mnie i nie miałem sił na dalszy lament, pochowałem żoną i dzieci, odświeżyłem się w studni i ruszyłem do miasta...

Nie miałem już celu w życiu, a moje serce było puste. Pozostała tylko zemsta.
Znałem się trochę na robieniu mieczem, dlatego pomyślałem, że po odejściu najbliższych teraz ja będę zadawał śmierć i zniszczenie. Zaciągnąłem się do jednej ze stacjonujących w mieście kompanii najemnych. Czasy były wówczas niespokojne (a kiedy były spokojne?) - bandy barbarzyńców z północy napadających i niszczących wszystko co spotkają na swojej drodze, porachunki grafów i książąt w Księstwach Granicznych. Ludzie szeptali też o żywych trupach na wschodzie...

Najemnicy nie należą do miłych i przyjaznych ludzi. Nie przyjęli mnie z otwartymi rękoma i dobrym słowem na zachętę. Zanim stałem się jednym z nich, musiałem udowodnić, że jestem tego godzien. Zdarzyło się wówczas, że jeden z tych specyficznych zabijaków miał zostać powieszony za oszustwa i sprzeniewierzenie pieniędzy kompanii. Kapitan ów przybytku postanowił mnie sprawdzić w walce ze skazanym. Jeśli by wygrał, darowano by mu życiu. Jeśli ja, dołączył bym do bandy.
Nie muszę wam mówić moi mili kto wyszedł zwycięsko z pojedynku?

Kompanią dowodził ponury jasnowłosy kapitan. Człowiek ze słabym poczuciem humoru, za to z dobrą organizacją - co niejednokrotnie ratowało nam tyłki. Najemnicy słuchali go jak ojca i ufali mu bez słowa. To on, do momentu pamiętnej zasadzki orków w Górach Szarych, odpowiadał za wyżywienie, kwatery i podział łupów. Miał także swoich najbliższych współpracowników odpowiedzialnych za szereg innych funkcji obozowych i związanych z walką.
Wkrótce i ja zasiliłem szeregi tej grupy...

Napaść orków mówicie? Tak, wtedy to, przemierzając bezpieczną dotychczas przełęcz wpadliśmy w zasadzkę zielonoskórych i nasz kapitan poległ, dając nam czas na ucieczkę.
I tak zaczyna się opowieść i Kapitanie Strongu. A jacy byli moi podwładni najemnicy?
O tym następnym razem...".