SAGA: Harald I Hårfagre 's viking warband / Drużyna wikingów Haralda Pięknowłosego

Trochę Historii:
855–933 – król Norwegii z dynastii Ynglingów.
Syn Halfdana Czarnego. Harald był jednym z lokalnych władców norweskich,który po walkach z przywódcami plemiennymi, po wygraniu decydującej bitwy w Hafrsfjördzie, zjednoczył większość kraju.
Po kolei zmusił do uległości wszystkich drobnych władców norweskich.
Podzielił Norwegię na okręgi i ustanowił w każdym z nich swego namiestnika (jarla).
Aby zabezpieczyć się od wygnańców i emigrantów, którzy urządzali napady na brzegi norweskie, wyruszył za nimi na morze i zajął wyspy Szetlandzkie i Orkady. Wielu wygnańców pociągnęło wtedy dalej, na Wyspy Owcze (Faroer) i do Islandii.
Król Harald I Pięknowłosy miał gwardię przyboczną złożoną z berserków.
Według germańskiej mitologii berserkowie stanowili elitę wojowników. Armia stawała w klinie, na którego przodzie stał wódz, za nim stali pozostali berserkowie. Z tyłu dopiero inni wojownicy.
Miał kilkanaście żon i wiele dzieci, którym nadał obszerne lenna.
Złożył władzę w 930 roku, abdykując na rzecz swego syna Eryka.
Pochowano go na sposób pogański w Hauge, gdzie w 1872 roku, w tysięczną rocznicę zjednoczenia Norwegii, wystawiono mu pomnik.

History:
855-933 - the king of Norway of Ynglingow dynasty.
Son of Halfdan the Black. Harald was one of the local warlord of Norway, who after fighting with tribal leaders, after winning a decisive battle in Hafrsfjörd, united most of the country.
In turn forced into submission all the small Norwegian rulers.
Norway divided into districts and established in each of its governor (Earl).
To protect yourself from exiles and emigrants who attacks on the edges of the device Norwegian, went behind the sea and took the island of Shetland and Orkney Islands. Many exiles led then further, to the Faroe Islands (Faroer) and to Iceland.
King Harald I Fairhair had a bodyguard guard composed of berserker.
According to Germanic mythology berserkir were the elite warriors. The army became a wedge whose front was the leader, followed by the rest berserkir steel. On the back only other warriors.
He had several wives and many children, which gave extensive fiefs.
In 930, giving up in favor of his son, Eric.
He was buried in pagan way in Hauge, where in 1872, the thousandth anniversary of the unification of Norway, issued a monument to him.