SAGA: Jomsvikings // Jomswikingowie

on July 27, 2016

Welcome all visitors!

Today I invite you to journey to the majestic Jomsborg through the Vikings called men of Joms or Jomsvikings.

I think the vast majority of collectors or players do not like the view is not finite figures, a unit or the army. Therefore, I try to finish all your painting projects.
Now they're at the end of a chapter of the Jomsvikings Saga.

About two months ago I finished Gripping Beast mini depicting Vagn Akesson and model of the mythical commander wanted for some time to finish the adventure of Jomsami.
However, I held another endless band of warriors, who are just now completes the look of the team.

I invite you to the world of Nordic sagas ...

Jomsvikings.
Around 1000 years ago, on the island of Wolin, lying off the southern coast of the Baltic Sea - in the country Wends (Slavs), was strongly fortified castle called Jomsborg. It was surrounded by ramparts, had a lockable gate sea gates and iron chains. Led to the fortress of stone bridge, and the whole was an impregnable fortress. It was the seat of the brotherhood of warriors called Jomsvikings...

Jomsvikings team consisted of the same men. They lived in solitude, and their main job was to make famous acts. Notable also were with his courage....
Following the death, jomsvikings laughed and mocked their captors, and two of them set up among themselves about whether the man cut head still feels something.
One of jomsborg warrior at the last minute jerked his head so skillfully that ax instead to cut his head chopped off both hands assistant executioner.
The crew of the fortress was probably mixed Scandinavian-Slavic.

About Vagn, the fearless.
Vagn Åkesson was a Norseman of the late 10th century, mentioned in the Jómsvíkinga saga. At the age of 12, Vagn, a precocious warrior, applied for admission to the mercenary brotherhood of the Jomsvikings. According to the Jómsvíkinga saga, Vagn was the son of Aki, a son of the Jomsviking chieftain Palnatoke. Intrigued by the courage displayed by Vagn, his grandfather Palnatoke allowed him (after first attempting to dissuade him) to prove his worth with a duel against Sigvaldi Strut-Haraldsson, whom Vagn defeated. He was admitted to the order despite the Jomsviking rule that no man under the age of 18 be allowed to join.

Palnatoke adopted Vagn, who is described as one of the most fearless of the Jomsvikings, as a sort of protégé. Vagn's courage stand in sharp contrast to the pragmatism (some would say cowardice) displayed by Sigvaldi. After Palnatoke's death, Sigvaldi became leader of the order. At the Battle of Hjörungavágr, he ordered a retreat, an order which Vagn angrily refused to obey. According to the saga, Vagn even threw his spear in Sigvaldi's direction, but missed. Vagn managed to survive the battle with honor and was spared by Eiríkr Hákonarson, while Sigvaldi became the object of ridicule.

Witam wszystkich odwiedzających!

Dziś zapraszam na podróż do majestatycznego Jomsborga, za pośrednictwem wikingów, zwanych Jomsami czy Jomwikingami.

Myślę, że jak zdecydowana większość kolekcjonerów czy graczy nie lubię widoku nie skończonej figurki, oddziału czy armii. W związku z tym staram się kończyć wszystkie swoje projekty malarskie.
Przyszedł także czas na zakończenie pewnego rozdziału SAGi o Jomswikingach.

Blisko dwa miesiące temu skończyłem figurkę Gripping Beast przedstawiającą Vagna Åkessona i z modelem tego mitycznego dowódcy chciałem na czas jakiś zakończyć przygodę z Jomsami.
Jednakże posiadałem jeszcze jeden nieskończony oddział wojowników, którzy dopiero teraz dopełnia całości wyglądu drużyny.
Zapraszam zatem do świata nordyckich sag...
O Jomswikingach.
Około 1000 lat temu, na wyspie Wolin, leżącej u południowych wybrzeży Bałtyku - w kraju Wenedów (Słowian), znajdował się silnie umocniony gród zwany Jomsborgiem.
Otoczony był obwałowaniami, posiadał też bramę morską zamykaną wrotami i żelaznymi łańcuchami. Do twierdzy prowadził kamienny most, całość zaś stanowiła niezdobytą warownię. Była to siedziba bractwa wojowników zwanych Jomswikingami...
Drużyna Jomswikingów składała się z samych mężczyzn. Żyli oni w samotności, a ich głównym zajęciem było dokonywanie sławnych czynów. Znani też byli ze swej odwagi.
Idąc na śmierć Jomswikingowie śmiali się i szydzili ze swoich oprawców, dwóch zaś z nich założyło się między sobą o to, czy człowiek po odrąbaniu głowy jeszcze coś czuje. Jeden z Jomswikingów w ostatniej chwili szarpnął głową tak zręcznie, że topór zamiast ściąć mu głowę odrąbał obie dłonie pomocnikowi kata.
Załoga warowni była najprawdopodobniej mieszana, skandynawsko- słowiańska.

O Wagnie Odważnym.
Wagn Akeson był wikingiem żyjącym u schyłku X wieku, wymienionym w runicznym poemacie "Jomsviking saga".

Zgodnie z sagą, w wieku lat 12 Wagn, znakomicie zapowiadający się wojownik, poprosił o przyjęcie do sekretnego bractwa Jomswikingów. Według tego żródła, Wagn był synem Akego i wnukiem Palnatokiego. Dziadek Palnatoki, zbudowany postawą wnuka, zezwolił mu na pojedynek z Sigvaldim, którego Wagn pokonał. Chłopiec został przyjęty do bractwa mimo obowiązującej zasady, że nikt w wieku poniżej 18 roku życia nie może być członkiem tej społeczności.

Palnatoki zaadoptował Wagna, określanego mianem najbardziej nieustraszonego wśród Jomswikingów. Odwaga Wagna stanowi w sadze zdecydowane przeciwieństwo do pragmatyzmu – by nie powiedzieć tchórzostwa – Sigvaldiego. Jednak po śmierci Palnatokiego przywódcą bractwa został właśnie Sigvaldi, najstarszy i pierwszy do tego zaszczytu.

W trakcie bitwy w zatoce Hjörungavágr miał on nakazać odwrót, co Wagn ze wzgardą odrzucił. Cisnął nawet w stronę Sigvaldiego włócznią, lecz nie trafił. Wagn po przegranej bitwie dostał się do niewoli, ale nie został zgładzony – jak inni jeńcy – bowiem swą odwagą zaimponował norweskim wodzom. W przeciwieństwie do niego Sigvaldi stał się przedmiotem ich drwin.

O dalszym życiu Wagna Akesona nie ma w norweskich, duńskich czy szwedzkich sagach żadnych informacji.