LOTR: Dwarves: Iron Guards #1 / Krasnoludy: Żelazna Straż #1

Hello all and welcome to another beautiful day!

Today on the blog I would like to present the first three LOTR dwarves. As the name of the blog obliges, I will regularly publish other entries maintained in the style of the bearded folks. They will:

•      Dwarves known from the works of J.R.R. Tolkien and Peter Jackson's movies;
•      Dwarfs Treasure Hunters. Completion of the team, a few literally models of the Scibor.
•      And the surprise band :)

Something to listen to:

A little about the same painted and described today unit:
The Iron Guard are grim and hardy Dwarf veterans, clad in heavy coats of chainmail. The Iron Guard's role is to defend the trade routes around the Dwarf holds and this function has moulded them into hardened warriors. By necessity, the Iron Guard are dour and aggressive, famed for devastating charges against enemies that grievously outnumber them and slaughtering their foe with thrown axes and deadly sword thrusts.

And a little bit about Tolkien's dwarfs: 
Dwarves, called elders Hadhod and Naugrim, were called Khazadas. 
Information on the origins of the dwarf race appears in my favorite work of Tolkien, the Silmarillion.

Aulë, one of the Valar, in sadness and longing for the arrival of the first Ilúvatara Children (elves), created the seven dwarves in the darkness of Middle-earth during the Years of the Trees. He also wanted to pass on his knowledge (dealing with the craft and processing of dead materials) and skills. Not knowing what the Ilúvatara children would look like, he gave them the qualities needed to survive in a world dominated by Melkor. They were strength, perseverance, tenacity, and love for crafts and riches of a material nature. He also created the language for them Khuzdûl. Iluvatar allowed the dwarves to exist, provided they woke up no earlier than the elves.

At Gundabad, the first of the Fathers, Durin, woke up. He was the founder of the Longbang tribe, who with him built and settled in the largest dwarven dwelling, Khazad-dûm (Moria). Two of the Fathers awoke near Dolmed Mountain in the Ered Luin Band. The tribes led by the Steel - the wide-arms and the fires-were set up by two great dwarven fortress cities: Belegost north of Dolmed and Nogrod at the top and south of it. The other four awoke far to the east of Middle-earth: Iron Fist and Stubborn Fathers, separately Fathers Black-haired and Stingless. There is no information whether the tribes in the east formed some towns or fortresses. It is known, however, that the First Era survived, for in the Second one, Sauron gave the dwarves seven Ring of power - one for each of the tribe.

There are indications that Aulë created thirteen Dwarves (seven Fathers and six Mothers). But it is not clear why Durin was alone in this case. In addition, only he had none of the Fathers in his sleep while sleeping, while the other six Fathers were asleep in pairs. According to an older version of Tolkien's Silmarillion, the Durin tribe was also formed as a result of the mixing of the Dwarves from the other six tribes.

Dwarfs are better than all the other creatures who have endowed hardships, hunger and bodily wounds. They lived longer, much longer than humans, but were not immortal. The Elves once thought that the dwarves after death were returning to the land and stones from which they had risen, but they themselves thought otherwise. They believed that Aulë, whom they call Mahal, takes care of them and takes them to Mandos, where they are prepared for them separately; According to the legend among the dwarfs, Aulë has revealed to their forefathers that Ilúvatar will sanctify them and will accept them among their Children when they complete the Days. Their task will be to serve Aulemu and help him rebuild Arda after the Last Battle. They also believe that the Seven Fathers are back to life, each in their own tribe, with the same name at the beginning: the most famous of them was Durin, the eldest father of the eldest and eldest of Khazad-dûm.

Dwarves were low, stocky, hairy, for other races of women were indistinguishable from men because they wore beards and had a similar body structure. There were also very few of them, and so the dwarves multiplied slowly. They used Khuzdal, which was their mother tongue, as well as Iglishmek and Westron. They also easily understood the elves' speech, especially when they were near their headquarters.As I mentioned earlier, Dwarves are divided into seven tribes (each tribe originates from one Dwarf Parish Father).In addition, there was also a tribe of dwarves exiles called elves of Noegyth Nibin. They were dwarves, living in the forests of Narogie in Beleriand. Excluded from their tribes during Arda's Peace, they were the first dwarfs to reach Beleriand, where their unconscious Sindar were drowned. They ransacked their headquarters at Amon Rûdh and Nulukkizdin, but most of them had died before the return of the Middle Path to Middle-earth. In the fifth century of the First Age, the only living Noegyth Nibin were Mîm and his sons Ibun and Khîm. We will find them in the Silmarillion and the Children of Hurin.

Witam wszystkich serdecznie w kolejny piękny dzień !

Dziś na blogu chciałbym zaprezentować pierwszą trójkę krasnoludów stylizowanych i przeznaczonych do Władcy Pierścieni. Jako że nazwa bloga zobowiązuje, regularnie będę publikował  kolejny wpisy utrzymane w stylistyce brodatego ludu. Będą to:

• Krasnoludwie znani z twórczości J.R.R. Tolkiena i filmów Petera Jacksona;
• Krasnoludzcy Poszukiwacze Skarbów. Dokończenie drużyny, o kilka dosłownie jeszcze modeli Ścibora.
• I drużyna - niespodzianka :)

A teraz, trochę o samej pomalowanej i opisywanej dziś jednostce:
Żelazna Straż, nosząca ciężkie kolczugi, to ponurzy, ale i twardzi krasnoludzcy weterani. Rolą Strażników jest obrona szlaków handlowych wokół krasnoludzkich siedzib, a ta służba hartuje w nich twardego jak wieczna skała wojownika. Niejako z konieczności, Strażnicy są srodzy i raczej trudni w obyciu, jednakże słynął również z odważnej obrony i niszczycielskiego ataku na przeważającego liczebnie wroga. Moi potomkowie Durina walczą mieczami i poręcznymi, rzucanymi toporami.

I trochę o krasnoludach wg Tolkiena:
Krasnoludowie, zwani przez elfów Hadhodami i Naugrimami, sami nazywali się Khazadami.
Informacje o początkach rasy krasnoludów pojawiają się w moim ulubionym dziele mistrza Tolkiena, czyli Silmarillionie.

Aulë, jeden z Valarów, w smutku i tęsknocie za pojawieniem się pierwszych Dzieci Ilúvatara (elfów), stworzył w tajemnicy siedmiu krasnoludów w ciemnościach Śródziemia (w czasie trwania Lat Drzew). Bardzo pragnął również przekazać swoją wiedzę (dotyczącą rzemiosła i obróbki materiałów martwych) i umiejętności. Nie wiedząc, jak wyglądać będą Dzieci Ilúvatara, nadał im cechy niezbędne do przetrwania w świecie zdominowanym przez Melkora. Były to siła, wytrwałość, nieustępliwość, a także umiłowanie do rzemiosła i bogactw o charakterze materialnym. Stworzył dla nich także język Khuzdûl. Iluvatar pozwolił krasnoludom istnieć, pod warunkiem, że przebudzą się nie wcześniej niż elfowie.

Na górze Gundabad obudził się pierwszy z Ojców, Durin. Był on założycielem plemienia Długobrodych, którzy wraz z nim wybudowali i osiedli w największej krasnoludzkiej siedzibie – Khazad-dûm (Morii). Dwaj kolejni z Ojców przebudzili się w pobliżu góry Dolmed w paśmie Ered Luin. Plemiona na czele których stali – Szerokoramiennych i Ognistobrodych – założyły dwa wielkie krasnoludzkie miasta-twierdze: Belegost na północ od Dolmed oraz Nogrod pod górą i na południe od niej. Pozostali czterej obudzili się daleko na wschodzie Śródziemia: osobno Ojcowie Żelaznorękich i Sztywnobrodych, osobno Ojcowie Czarnowłosych i Kamiennostopych. Nie ma żadnych informacji czy plemiona na wschodzie utworzyły jakieś miasta lub twierdze. Wiadomo jednak, że przetrwały Pierwszą Erę, gdyż w Drugiej Sauron podarował krasnoludom siedem Pierścieni Władzy – po jednym dla każdego z plemion.

Istnieją przesłanki, według których Aulë stworzył trzynaścioro Krasnoludów (siedmiu Ojców i sześć Matek). Nie jest jednak jasne dlaczego w tym wypadku akurat tylko Durin pozostał sam. W dodatku także tylko on nie miał w czasie snu żadnego innego z Ojców w swoim pobliżu, podczas gdy pozostałych sześciu Ojców było uśpionych w parach. Według starszej wersji tolkienowskiego Silmarillionu Plemię Durina miało także powstać w wyniku wymieszania się Krasnoludów z pozostałych sześciu plemion.

Krasnoludowie lepiej niż wszystkie inne obdarzone mową stworzenia znosili trudy, głód i cielesne rany. Żyli też długo, o wiele dłużej niż ludzie, lecz nie byli nieśmiertelni. Elfowie niegdyś sądzili, że krasnoludowie po śmierci wracają do ziemi i kamieni, z których powstali, lecz oni sami myśleli inaczej. Wierzyli, że Aulë, którego nazywają Mahalem, opiekuje się nimi i umarłych zabiera do Mandosu, gdzie są przygotowane dla nich osobne siedziby; wedle rozpowszechnionej wśród krasnoludów legendy Aulë objawił ich praojcom, że Ilúvatar ich uświęci i przyjmie pomiędzy swoje Dzieci, gdy się dopełnią Dni. Ich zadaniem będzie wtedy służenie Aulemu i pomaganie mu w odbudowie Ardy po Ostatniej Bitwie. Wierzą też, że Siedmiu Ojców powraca do życia, każdy w swoim plemieniu, i z tym samym co na początku imieniem: najsławniejszy z nich był w późniejszych wiekach Durin, ojciec plemienia najbardziej zaprzyjaźnionego z elfami i osiadłego w Khazad-dûmie.

Krasnoludowie byli niscy, krępi, bujnie owłosieni, dla innych ras kobiety były nie do odróżnienia od mężczyzn, ponieważ nosiły brody i miały podobną budowę ciała. Było ich także niewiele i w związku z tym krasnoludowie rozmnażali się bardzo wolno. Posługiwali się Khuzdûlem, który był ich ojczystym językiem, a także Iglishmêkiem i Westronem. Łatwo przyswajali także mowę elfów, zwłaszcza gdy przebywali w pobliżu ich siedzib.

Jak wspomniałem wcześniej, Krasnoludowie podzieleni na siedem plemion (każdy szczep pochodzący od jednego Ojca Krasnoludzkiego Plemienia).
Oprócz tego istniało jeszcze plemię krasnoludów wygnańców, nazywanych przez elfów Noegyth Nibin (sin. Krasnoludowie Pośledni). Byli to skarlali krasnoludowie, żyjący w lasach nad Narogiem w Beleriandzie. Wykluczeni ze swych plemion podczas Pokoju Ardy, byli pierwszymi krasnoludami, jacy dotarli do Beleriandu, gdzie tępili ich nieświadomi ich natury Sindarowie. Wydrążyli siedziby pod Amon Rûdh i Nulukkizdin, jednakże większość z nich wymarła jeszcze przed powrotem Ñoldorów do Śródziemia. W piątym stuleciu Pierwszej Ery jedynymi żyjącymi Noegyth Nibin byli Mîm i jego synowie Ibun i Khîm. Znajdziemy ich w Silmarillionie i Dzieciach Hurina.

Jak krasnoludowie, to nie ma nic lepszego do poczytania od klasyki J.R.R Tolkiena