Early Imperial Roman Aquilifer and Signifer (VICTRIX LTD)

on July 30, 2021

I warmly welcome!

A continuation of the atmosphere of the Early Roman Empire from the last entry today.
Also now I used the Victrix Ltd models but from a different box than before.
There were Auxiliaries already, and now is the time for the Roman Legionaries.
But not just any!

An aquilifer (Latin: [aˈkᶣɪlɪfɛr], "eagle-bearer") was a soldier signifer bearing the eagle standard of a Roman legion.
The name derives from the type of standard, aquila meaning "eagle" (which was the universal type used since 106 BC), and ferre, the Latin word for bringing or carrying.
Before that time, the wolf, boar, bull and horse were also used.
The eagle standard was the most important possession of the legion, and its loss was a terrible disgrace.

The aquila emblem generally had up-raised wings surrounded by a laurel wreath. It was mounted on a narrow trapezoidal base and mounted on a pole that was held aloft.

The aquilifer's position was accordingly one of enormous prestige, and he was ranked immediately below the centurions and above the optiones, receiving twice the pay of an ordinary legionary (Brunt 1950).
Aquilifer carried a small circular shield called a parma that could be strapped on if his hands were already full (Allen 1908).

Aquilifers were very easily recognizable not only because of their standard but because they always wore a type of fur: as wolf fur was worn by the vexillarius and bear fur by the signifer, a lion fur was given to the aquilifers.
The furs were worn as capes with the head of the animal strapped to the helmet of the bearer.

A Signifer (Latin: [ˈsɪŋnɪfɛr]) was a standard bearer of the Roman legions. He carried a signum (standard) for a cohort or century.
Each century had a signifer so there were 59 in a legion. Within each cohort, the first century's signifer would be the senior one.
The -fer in signifer comes from ferre, the Latin for "to bear" or "to carry".

It had a number of phalarae (disks or medallions) along with a number of other elements mounted on a pole. The pole could be topped with a leaf-shaped spear head or a manus (open human hand) image denoting the oath of loyalty taken by the soldiers.
It sometimes included a representation of a wreath, probably denoting an honour or award.

The task of carrying the signum in battle was dangerous, a soldier had to stand in the first rank and could carry only a small buckler. It was that banner that the men from each individual century would rally around.
A soldier could also gain the position of discentes signiferorum, or standard bearer in training. If the signifier was lost in battle, the whole unit was dishonored.

In addition to carrying the signum, the signifer also assumed responsibility for the financial administration of the unit and functioned as the legionaries' banker. The Signifer was also a Duplicarius, paid twice the basic wage.

In the Roman Republic, the signifer probably applied to all standard bearers, but in the Roman Empire, the signifer was just one of a number of types of signiferi, which also included aquilifers, imaginifers, duplicarii, vexillarii and draconarii.

https://live.staticflickr.com/4437/35907853124_250e74a0db_b.jpg

Witam serdecznie!

Dziś kontynuacja klimatów Wczesnego Cesarstwa Rzymskiego z ostatniego wpisu.
Również teraz użyłem modeli Victrix Ltd ale z innego boxu niż poprzednio.

Byli już żołnierze z wojsk pomocniczych Auxiliaries, a teraz przyszedł czas na rzymskich Legionistów. Ale nie byle jakich!

Aquilifer był starszym chorążym niosącym symbol rzymskiego legionu. Nazwa została zaczerpnięta od rodzaju symbolu – aquila, znaczącego tyle co „orzeł”. Ten rodzaj sztandaru stosowany był od 104 roku p.n.e., a zastąpił on dotychczasowe oznaczenia: wilka, byka oraz konia.
Orzeł legionowy był najważniejszą posiadaną rzeczą przez legion, a jego utrata stanowiła ogromną hańbę.

Emblemat aquila, czyli orzeł generalnie przedstawiany był z podniesionym skrzydłami otoczony wieńcem laurowym. Orzeł zamocowany był na wąskiej trapezoidalnej podstawie, która z kolei przymocowana była do drzewca.

Aquilifer sztandar trzymał wysoko, aby był on wyraźnie widoczny przez żołnierzy. Posiadał ogromny prestiż, a jego ranga była tuż pod centurionem i optio.
Otrzymywał on duży żołd, dwa razy większy od zwykłego legionisty. W przeciwieństwie do Signifera, aquilifer prawdopodobnie nie ubierał na siebie skór zwierzęcych i posiadał gołą głowę bez nakrycia. Do obrony posiadał małą okrągłą tarczę, zwaną parma, która była przymocowana, kiedy w rękach posiadał znak legionowy oraz broń.

Signifer był najczęstszym chorążym rzymskich legionów. Nosił on signum, czyli wojskowy sztandar z emblematem danej kohorty lub centurii.

Signum było zwykle w kształcie podniesionej w górę ręki umieszczonej na drzewcu.
Oprócz tego legiony posiadały symboliczne znaki kultowe, najczęściej znak z wyobrażeniem orła. Znakiem tym była zazwyczaj tablica z oznaczeniem legionu oraz metalową dłonią na szczycie, przymocowana na metalowym drągu, obitym kolistymi emblematami, z wieńcem laurowym.

Signifer był łatwo rozpoznawalny w czasie bitwy. Na otwarty hełm miał narzuconą skórę wilka, niedźwiedzia (signifer legionistów) lub lwa (signifer pretorian), z łapami związanymi na piersi.
Signifer auxiliares, czyli wojsk pomocniczych zakładał skórę niedźwiedzia, ale bez pyska.
Podobnie ubrani występowali trębacze wyposażeni w trąby i rogi.
Owe skóry, łączące się z odwieczną magią związaną ze zwierzętami i totemizmem, miały być oczywiście źródłem mocy.

Rola chorążego była niezwykle niebezpieczna, gdyż żołnierz musiał stać w pierwszym rzędzie i mógł się chronić jedynie małą okrągłą tarczą. Utrata znaku stanowiła hańbę dla żołnierzy.
W razie niechybnej klęski Signifer ratował znak, zrywając na przykład orła z drzewca.

W Republice Rzymskiej Signifer odnosił się do wszystkich rodzajów chorążych, ale za czasów Cesarstwa Signifer był już tylko jednym z wielu typów Signiferi, do których zaliczano również: