[EN/PL] About Viking runestones / O kamieniach runicznych Wikingów (Warhead Studio Runic Stones #1)

on April 28, 2019

Welcome!

I invite you to watch the first runestones that you can find in the Warhead Studio offer. I recently received a package from sets from a polish producer of terrains, scenery and bases, and I must say that it is VERY good.

Described today set divided into two parts. In this version, 3 out of 5 runic stones.
Set of Runic Stones casted in resin perfect for those Viking raids in game of Saga, Hail Caesar or other historical games from Dark Ages. Runic Stones can be used as a stand alone piece of terrain, part of bigger diorama, objective or as a scenery piece for a base.

I encourage you to look through the expanding range of Warhead Studio:
https://warheadstudio.com/
https://www.facebook.com/WarheadStudio/

And a handful of facts. Part I

The runestones were created mainly in the years 200-1100. The runes were also used later in some isolated regions of Sweden and Norway, but the runestones ceased to basically engraved before 1100. They have survived in the entire Nordic culture area - in Sweden, Norway and Denmark, and in areas with significant influence of this culture.

Older runestones (from before the year 800) are mostly engraved in old row style. They are often devoid of ornaments. During this period, a significant number of stones were found in the southern regions of their occurrence (Denmark, Götaland, and also in Norway) - as much as in the north (especially Svealand) or even more.

Around the year 1000 there was a significant change in the habits of setting runestones and the number of engraved stones grew in the south in a short time, after which the wave of growth began to spread towards the north, where it culminated in 1050-1100 in Uppland, at the end of the 11th century age to die.

The most active period and area of creating runic stones is the second half of the 11th century near Melar Lake. This coincides with the Christianization of these areas. The very fact of engraving runic stones in a given town was a sign that Christians were probably settled there.
With the advent of Christianity, people stopped hiding their dead in old cemeteries, which were previously an important element of showing power and relationships with the local community.

It is possible that the runestones served as a form of expressing these cultural signs, because the new cemeteries, because of their freshness, have not yet acquired any significant significance.

The title Viking runestones are boulders of various sizes that mention the Scandinavians who participated in the Viking expeditions. There are runic symbols and simple pictures on them.

The inscriptions described today were engraved in the Old Norse language of the runic language - Futhark the Younger. Stones occur mainly in Scandinavia and do not have the character of an ordered location:

Denmark has 250 runic stones,
Norway has 50,
Iceland 0
Sweden, on the other hand, has as much as 1700 to 2500 depending on the definition.
There are 30 stones in England, and there are also those that talk about trips to Eastern Europe, the Byzantine Empire (Waregs !!) and the Middle East.

The Swedish Uppland district has the largest concentration of runic stones up to 1196.

The most known rune stone of the Vikings is the Kjula runic stone in Södermanland, Sweden, which contains a poem in Old Norse, which refers to the extensive warfare of a man named "Spear".

Sm10 Växjö

Sö106 Kjula

Sö159 Östberga

Witam!

Zapraszam dziś do obejrzenia pierwszych kamieni runicznych, które znajdziecie w ofercie Warhead Studio. Otrzymałem niedawno paczkę zestawami od wrocławskiego producenta terenów oraz podstawek i muszę powiedzieć, że jest BARDZO dobrze.

Opisywany dziś zestaw podzieliłem na dwie części. W tej odsłonie 3 z 5 runicznych kamieni odlanych z żywicy.
Nadają się idealnie do najazdów Wikingów w grze Saga, Hail Caesar lub innych historycznych gier z epoki ciemności (Dark Age). Kamienie runiczne mogą być używane jako samodzielny kawałek terenu, część większej dioramy, znacznik lub element scenerii na makiecie.

Zachęcam do przejrzenia powiększającego się asortymentu Warhead Studio:
https://warheadstudio.com/

https://www.facebook.com/WarheadStudio/

I garść faktów. Część I
Kamienie runiczne powstawały głównie w latach 200–1100. Runy były używane także w późniejszych czasach w niektórych odizolowanych rejonach Szwecji i Norwegii, ale kamienie runiczne przestano w zasadzie rytować przed rokiem 1100. Zachowały się one w całym obszarze kultury nordyckiej – w Szwecji, Norwegii i Danii oraz w rejonach o znaczącym wpływie tej kultury.

Starsze kamienie runiczne (sprzed roku 800) są w większości rytowane w starym rzędowym stylu. Często pozbawione są ornamentów. W tym okresie znacząca liczba kamieni była stawiana w południowych rejonach ich występowania (Danii, Götaland, a także w Norwegii) – tak samo dużo, jak na północy (przede wszystkim Svealand) lub nawet więcej.

Około roku 1000 zaznaczyła się istotna zmiana w zwyczajach stawiania kamieni runicznych i liczba rytowanych kamieni w krótkim czasie wzrosła na południu, po czym fala wzrostu zaczęła się rozprzestrzeniać ku północy, gdzie zyskała swoją kulminację w latach 1050–1100 na terenie Upplandu, by pod koniec XI wieku zamrzeć.

Najbardziej aktywny okres i obszar tworzenia kamieni runicznych to druga połowa XI wieku w okolicach jeziora Melar. Zbiega się to z chrystianizacją tych terenów. Sam fakt rytowania kamieni runicznych w danym grodzie był oznaką, że prawdopodobnie osiedleni tam byli chrześcijanie.
Wraz z nastaniem chrześcijaństwa ludzie przestali chować swoich zmarłych na starych cmentarzyskach, które wcześniej były istotnym elementem okazywania mocy i związków z lokalną społecznością.
Możliwe, że kamienie runiczne w okresie przejściowym służyły jako forma wyrażania tych kulturowych znaków, ponieważ nowe cmentarze ze względu na swoją świeżość jeszcze nie nabrały istotnego znaczenia.

Tytułowe kamienie runiczne Wikingów to głazy różnej wielkości, które wspominają Skandynawów, którzy uczestniczyli w wyprawach Wikingów. Znajdują się na nich runiczne symbole i proste obrazki.
Opisywane dziś inskrypcje zostały wyryte w staronordyckim języku runicznym - Futhark Młodszy. Kamienie występują głównie w Skandynawii i nie maja charakteru uporządkowanej lokalizacji:

Dania ma 250 kamieni runicznych,
Norwegia ma 50,
Islandia nie ma żadnych.
Szwecja natomiast ma aż od 1700 do 2500 w zależności od definicji.
W Anglii znajduje się 30 kamieni, a występują również takie, które mówią o podróżach do Europy Wschodniej, Cesarstwa Bizantyjskiego (Waregowie!!) i Bliskiego Wschodu.

Szwedzka dzielnica Uppland ma największe skupienie kamieni runicznych aż 1196.

Najbardziej znanym kamieniem runicznym Wikingów jest kamień runiczny Kjula w Södermanland w Szwecji, który zawiera wiersz w języku staronordyjskim, który odnosi się do rozległych działań wojennych człowieka o nazwie „Włócznia".